Οι παρακάτω υπογράφοντες δηλώνουμε πρόθυμοι να εργαστούμε εθελοντικά με δικά μας εργαλεία και έξοδα για να μαζέψουμε τα λάστιχα άρδευσης που κατάστρεψε και συσσώρευσε ο ποταμός Χάλαρη σε διάφορα σημεία σε όλο το μήκος της κοίτης του στην διάρκεια της μεγάλης πλημμύρας της 18ης Οκτωβρίου 2010. Σχεδιάζουμε τη δράση μας για μια από τις δύο εβδομάδες του Πάσχα 2011. Ως προς τη μέθοδο που θα ακολουθήσουμε, τα μεγαλύτερα σωζόμενα κομμάτια, εφόσον καταστεί δυνατό να απεμπλακούν από δέντρα και βράχους, θα γίνει προσπάθεια να τυλιχτούν σε κουλούρες και να παραδοθούν στους ιδιοκτήτες τους, ενώ τα υπόλοιπα θα κοπούν σε τεμάχια μήκους 1-1, 50 μέτρου, θα γίνουν δεμάτια και θα μεταφερθούν για ανακύκλωση.
Πριν τρεις μήνες, όταν αποφασίσαμε να αναδείξουμε το θέμα της Χάλαρης, δεν είχαμε ιδέα για το πώς θα κινηθούμε και τι θα συναντήσουμε. Το μόνο ξεκάθαρό ήταν το κοινό όραμα. Το όραμα να προστατευθεί και να αναδειχθεί το μνημείο φυσικής κληρονομίας και ανυπέρβλητης ομορφιάς το φαράγγι της Χάλαρης και οι εκβολές του στη παραλία του Να.
Πριν πολλά χρόνια όταν στο Να υπήρχε μόνο ένα καφενεδάκι με ψησταριά, ο πατέρας μου, που ήταν ιστορικός, μας έκανε ξενάγηση. “Από δω έμπαινε η πεντηκόντορος. Εκεί έδεναν τους κάβους. Εκεί ήταν ένας ναός. Έβγαιναν οι ιερείς να ευλογήσουν το καράβι. Ανέβαινε ο καπετάνιος με δώρα και το σφαχτό για τη θυσία”.
Στις 18 Οκτωβρίου του 2010 γίναμε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς καταστροφής στη περιοχή Να Ικαρίας. Μέσα σε 24 ώρες, μια βροχόπτωση (30 εκ.), ισοδύναμη με το 1/4 της συνολικής ετήσιας βροχόπτωσης άλλαξε τελείως το φυσικό περιβάλλον, μεταξύ άλλων, του ποταμού Χάλαρη και πιο συγκεκριμένα, της εκβολής του ποταμού στη περιοχή Να Ικαρίας.