ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - του Κωνσταντίνου Βατούγιου
του Κωνσταντίνου Βατούγιου
02/02/2011 - 10:30το μαύρο σκυλί
1η Φεβρουαρίου και ξεκινώ το μήνα με αισιοδοξία! Ανοίγω λοιπόν τον υπολογιστή και τσεκάρω το e-mail του ikariamag. Ανάμεσα στα εισερχόμενα, βλέπω ένα με τίτλο: Βαλσαμόχορτο. Το ανοίγω:
03/01/2011 - 21:44δεμένος είμαι
Χαμός. Παντού. Στοιβαγμένα τα πράγματα: άχρηστα αντικείμενα, άλμπουμ, βιβλία, περιοδικά, σκέψεις, χρόνια. Έπρεπε να μπει μια τάξη. Τουλάχιστον εξωτερική.
20/12/2010 - 03:04πάσης φύσεως υλικά
Αν τα καταφέρω, θέλω να πουλάω χρώματα, είπε. Αυτό θέλω να κάνω. Θα ανοίξω ένα χρωματοπωλείο. Στο υπόγειο θα είναι, με δική του είσοδο, μιας πολυκατοικίας 30 χρονών παλιάς. Στη γωνία ενός ημικεντρικού δρόμου του Πειραιά, με μεγάλη ταμπέλα (χωρίς φώτα) και ελαφρώς ντεμοντέ.
05/12/2010 - 00:08Εγώ, αυτός ο Άλλος
Εγώ. Είμαι εγώ∙ που στη μέση της θάλασσας έσπειρα κόσμους μικρούς κατ’ εικόνα και ομοίωση μου. Εγώ λυμαίνομαι το μέλλον και λιμνάζω στο παρόν. Σε μια χώρα νεκρή … που ποτέ δεν πεθαίνει. Μα κανείς δεν μου είπε πως δεν μπορεί και να αργοπεθαίνει, να ψυχορραγεί χρόνους πολλούς.
16/11/2010 - 23:17Ημερολόγιο Καταστρώματος
12η μέρα εδώ. Η τελευταία. Κόπασε λίγο η μπόρα. Βγαίνω στο «κατάστρωμα» (= στην αυλή).
19/10/2010 - 21:29Μετά την Καταστροφή
Το πρωί (χτες) με ξύπνησε η Αφροδίτη. «Σήκω, πνιγήκαμε». Κατάλαβα αμέσως περί τίνος πρόκειται. Το προηγούμενο βράδυ είχαμε συμβούλιο στο Σύλλογο του Πάπα και μιλούσαμε στα τηλέφωνα με τους δικούς μας κάτω: «Βρέχει Κώστα, βρέχει πολύ». «Να μείνετε μέσα. Ακούς; Μ’ ακούς;»
06/10/2010 - 20:56τo Μ.
Μαζί μεγάλωσαν στο νησί. Για κάποιες χρονιές, μάλιστα, ήταν οι μόνοι μαθητές του σχολείου. Έμαθαν γράμματα, έπαιξαν, μάλωσαν, ψηλάφισαν τον έρωτα και τις φουρτούνες του, γνώρισαν ο ένας τον άλλον όσο ποτέ κανείς κανέναν.
21/09/2010 - 10:03Like or Life
Η διαδικασία της ανθρώπινης κρίσης είναι κάτι που χρόνια με απασχολεί καθώς παρατηρώ πώς οι άνθρωποι «στήνουν» τα κριτήρια και τις προτιμήσεις τους. Εδώ δε θα ήθελα να αναφερθώ τόσο σε αυτό, όσο στην έκφραση της. Και για να ξεφύγω από το παραπλανητικό λογοπαίγνιο του τίτλου, δε θα μιλήσω για την έκφραση θετικής άποψης (Like) αλλά της αρνητικής.
28/08/2010 - 19:27βρεγμένα δάχτυλα
Δεν μπορείς να επιστρέψεις κάπου που δεν ανήκεις και τίποτα δεν είναι δικό σου. Γι’ αυτό, ανάμεσα σε σένα και το λιμάνι δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε καν θάλασσα. Σας χωρίζουν μίλια κενού … διαστημικού. Κάθεσαι στο κατάστρωμα και γεμίζεις ετούτο το κενό με σκέψεις κυματόμορφες. Σιγά σιγά, η ρότα στρώνεται με θάλασσα.
24/07/2010 - 14:45ο καριώτικος ... PLAY!
Πριν από κάμποσο καιρό, είχαμε αναρωτηθεί (σύντομα θα δημοσιεύσουμε και εδώ τα αποτελέσματα): Αν ο Καριώτικος ήταν χρώμα, τι χρώμα θα ήταν; Έλα ντε! Μα τι είναι ο καριώτικος ως χορός, για να σου πω τι θα ήταν και ως χρώμα; Καμιά 15ετία πίσω, σπούδαζα βιολί στο Ωδείο του Αριστείδη Μόσχου (ζούσε ακόμα ο μεγάλος Δάσκαλος). Έδωσα λοιπόν στον καθηγητή μου μια κασέτα όπου παίζει τον καριώτικο ο Τσεπέρκας.
