Βρισκόταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της βυθισμένη σε σκέψεις για αρκετή ώρα. Σκεφτόταν την κοινωνία μας. Την κατάντια της. Τους ανθρώπους της και τα άρρωστα πάθη τους που πια δεν τιθασεύονται. Τα νέα έφταναν σαν ορμητικά κύματα απ’ την πρωτεύουσα: ληστείες, βιασμοί, δολοφονίες, επιθέσεις… 

Τα σκεφτόταν και δε μπορούσε να πιστέψει πως λίγο καιρό πριν τα ζούσε κι αυτή στην καθημερινότητά της και ΔΕΝ τρελάθηκε.

Ευτυχώς όλα αυτά δεν είχαν αγγίξει ακόμα το νησί. Τίποτε απ’ αυτά που γίνονταν στην Αθήνα δεν είχε συμβεί ακόμα στην Ικαρία. Εκτός από τις διαρρήξεις που συγκλόνισαν τους πάντες τα περασμένα Χριστούγεννα βέβαια… Αλλά πάλι καλά που ήταν μόνο αυτό.

Ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί της κι έπιασε να σκεπαστεί με την κουβέρτα. «Τι να κάνω; Τι θα μπορούσα να κάνω για να προστατευτώ αν έρθουν αυτά κι εδώ;». Νέες σκέψεις στροβίλισαν το μυαλό της πρώην πρωτευουσιάνας. Να φύγω κι από δω, όχι. Να ζητήσουμε περισσότερη αστυνόμευση, όχι. Να βάλουμε κάποιους να λειτουργήσουν σαν ιδιωτικοί σεκιουριτάδες, όχι. Να βάλουμε κάγκελα και σιδεριές στα σπίτια, όχι. Να κάνουμε μαθήματα αυτοάμυνας, χμμμ…μάλλον ναι. Ο φίλος που τους έκανε τάι τσι ήξερε και από αυτοάμυνα. Θα μπορούσε να τους κάνει μερικά μαθηματάκια, έτσι για να έχουν περισσότερη αυτοπεποίθηση.

Όμως ήξερε πως δεν είχε και πολύ θάρρος μέσα της. Ήξερε πως την κρίσιμη στιγμή, αν την πλησίαζε ο κλέφτης/βιαστής/δολοφόνος, θα πάγωνε ολόκληρη και θα αποδεχόταν το μοιραίο πεπρωμένο της ακίνητη. Δεν υπήρχε τίποτα που να μπορούσε να κάνει για να σώσει τον εαυτό της.

Εκτός εάν…

Εκτός εάν την έσωζε εκείνος. Γύρισε προς το μέρος του ξαφνιασμένη με τη σκέψη της και τον παρατήρησε να κοιμάται γαλήνιος στο φως του φεγγαριού, ακριβώς δίπλα της. Ο λόγος για τον οποίο είχε πάει στο νησί, βρισκόταν εκεί, κοντά της, δυνατός και έτοιμος να την προστατεύσει. Ποτέ πριν στην ενήλικη ζωή της δεν είχε σκεφτεί πως κάποιος άλλος θα την προστάτευε από κάτι, ειδικά ο σύντροφός της. Πάντα η ίδια έπρεπε να προσέχει τον εαυτό της. 

Ένα ζεστό αίσθημα ηρεμίας την τύλιξε καθώς διείσδυε στην αγκαλιά του. «Τώρα είμαστε δύο και θα προστατεύουμε ο ένας τον άλλο» ψιθύρισε και κοιμήθηκε ήσυχα.

Αλεξία Παλαιστή

alexpalester@yahoo.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Αλεξίας Παλαιστή.