Όπως όλοι γνωρίζετε, τους τελευταίους μήνες σε όλα τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, βρίσκεται σε εξέλιξη ένα ανθρώπινο δράμα που μας αφορά όλους. Τις τελευταίες ημέρες βιώνουμε μία πραγματική έξαρση.

Πρόκειται για τους χιλιάδες πρόσφυγες πολέμου που προκειμένου να βρεθούν σε ένα ασφαλέστερο μέρος, μπήκαν σε μία βάρκα, και με ρίσκο τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους ταξίδεψαν με τις χείριστες συνθήκες ως τη χώρα μας. Και ας μην ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν είχαν ξαναδεί ποτέ τους τη θάλασσα, αλλά και ότι πολλοί είναι αυτοί που δεν καταφέρνουν καν να επιβιώσουν στο ταξίδι.

Εχθές μόνο είχαμε ακόμα ένα θάνατο μικρού παιδιού στην περιοχή της Σάμου και πολλούς θανάτους σε όλη την ακτογραμμή του αν. Αιγαίου. Για εμάς στο Αρχιπέλαγος, η θάλασσα πλέον δεν ξεβράζει μόνο νεκρά δελφίνια και δολοφονημένες φώκιες, αλλά και συνανθρώπους μας, ζωντανούς και νεκρούς.

Δυστυχώς όμως, συνειδητοποιούμε καθημερινά πως οι περισσότεροι συμπολίτες μας μάλλον δεν έχουν αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης που βιώνουν αυτοί οι συνάνθρωποί μας, αλλά ούτε και το μέγεθος των ιστορικών πλέον γεγονότων που εξελίσσονται.

Τα νησιά του αν. Αιγαίου έχουν να βιώσουν γεγονότα αντίστοιχης σοβαρότητας και έντασης από την εποχή της μικρασιατικής καταστροφής, και σε πολλές περιπτώσεις οι συμπεριφορές που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες δεν είναι και πολύ διαφορετικές από τότε.

Ακούμε από κάποιους ότι τους θεωρούν πλούσιους, τους ίδιους ανθρώπους που βγαίνουν μισοπνιγμένοι από τη θάλασσα κρατώντας σακούλες σκουπιδιών στα χέρια μέσα στις οποίες έχουν τα παιδιά τους για να τα προφυλάξουν από το κρύο και το νερό.

Ακούμε πως τους κλέβουν οι ναυτιλιακές εταιρίες ζητώντας τους χρήματα εισιτήριων για δρομολόγια που δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ και συμπολίτες μας να τους ζητάνε χρήματα για να τους αφήσουν να φορτίσουν τα κινητά τους τηλέφωνα ή ακόμα και για να χρησιμοποιήσουν τις τουαλέτες τους.
Αυτό που μας ανησυχεί κυρίως, είναι ότι δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα, από εκείνη την εποχή που αποκαλούσαν τους Έλληνες πρόσφυγες τουρκόσπορους, τους θεωρούσαν πλούσιους και καλοντυμένους και τους πετούσαν έξω από τα χωριά τους και τις πόλεις, όταν απλώς ζητούσαν λίγη αλληλεγγύη.

Προβληματιζόμαστε πολύ. Ένας λαός που δεν θυμάται, δεν μαθαίνει από τα βιώματα του και τα λάθη του είναι καταδικασμένος να επαναλαμβάνει το άσχημο κομμάτι της ιστορίας του.

Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι πως σήμερα είμαστε εμείς αυτοί που οφείλουμε να δώσουμε βοήθεια στους συνανθρώπους μας. Αύριο όμως μπορεί να είμαστε εμείς οι ίδιοι που θα αναζητήσουμε και θα χρειαστούμε αλληλεγγύη και προστασία.
Η πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων δεν είναι οικονομικοί μετανάστες, αλλά πρόσφυγες πολέμου. Ενός πολέμου «επιδοτούμενου» με δεκάδες εκατομμύρια από την ΕΕ και τις ΗΠΑ, που προκάλεσε και προκαλεί τον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και που ισοπέδωσε και ισοπεδώνει ολόκληρες πόλεις και χωριά.

Μέσα στην οικονομική κρίση που βιώνουμε όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά, οφείλουμε να μην χάσουμε την ανθρωπιά μας. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτούς τους κατατρεγμένους και τρομαγμένους ανθρώπους είναι να μην αποστρέφουμε το βλέμμα μας από αυτό το δράμα που ζουν και που εξελίσσεται δίπλα μας. Είναι σημαντικό για την επιβίωσή τους να προσφέρουμε ότι μπορεί ο καθένας μας, από ένα ποτήρι νερό μέχρι ότι θεωρούμε ότι μπορεί να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι υποχρεώθηκαν να αφήσουν μέχρι και τα τελευταία τους υπάρχοντα στις μικρασιατικές ακτές και να μπουν στη βάρκα της σωτηρίας τους με μια μόνο σακούλα στα χέρια, γιατί το κάθε περιττό αντικείμενο πιάνει χώρο στη βάρκα και αφαιρεί χρήματα από τους δουλεμπόρους.

Γι αυτό λοιπόν, πρέπει να βοηθήσουμε όλοι, πέραν από τις όποιες συντονισμένες προσπάθειες οφείλει να κάνει εδώ και τώρα τόσο η πολιτεία, αλλά και οι εκάστοτε διεθνείς φορείς, η Υπάτη Αρμοστεία, ο Ερυθρός Σταυρός και άλλοι, που έχοντας απορροφήσει εκατομμύρια σε πόρους που προορίζονται για ανθρωπιστική βοήθεια, σήμερα τους βλέπουμε σκανδαλωδώς ανέτοιμους. Στην πλειονότητά τους αντιμετωπίζουν αναποτελεσματικά το θέμα που βρίσκεται σε έξαρση. Αντίστοιχη είναι και η αντίδραση από το σύνολο των πολιτικών κομμάτων. Είναι πραγματικά ντροπή μας το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι εκπροσωπούν τους Έλληνες πολίτες.

Για να καλυφθούν αυτές οι τεράστιες ελλείψεις, πρέπει να τονίσουμε ότι κάποιοι συμπολίτες μας, αλλά και φορείς, σιωπηρά και με σεμνότητα κάνουν μία τεράστια προσπάθεια να βοηθήσουν. Δυστυχώς όμως, το μέγεθος το προβλήματος είναι τεράστιο, και είναι αδύνατον να αντιμετωπιστεί από μία μικρή μερίδα πολιτών. Είναι επιτακτική ανάγκη λοιπόν, ο καθένας μας να συνδράμει με όποιον τρόπο μπορεί.

Εμείς σαν Αρχιπέλαγος, βιώνοντας από πρώτο χέρι αυτή την κατάσταση δεν διανοούμαστε να μην προσπαθήσουμε με τις λίγες δυνάμεις μας και να συνεισφέρουμε σχεδόν καθημερινά. Κάνουμε όμως μια έκκληση σε όλους όσους είναι σε θέση να αντιληφθούν το πρόβλημα, να συνδράμουν με ότι μπορούν: μπουκάλια νερού, τρόφιμα, φάρμακα, ρούχα, ακόμα και παιχνίδια για τα παιδιά. Προτεραιότητα πρέπει να δίνεται στις οικογένειες και στα μικρά παιδιά που είναι και η πιο ευάλωτη μερίδα των προσφύγων.

Έκκληση επίσης κάνουμε στα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια, καταστήματα, φούρνους κλπ που αυτή την περίοδο πετούν μεγάλες ποσότητες περισσευούμενου φαγητού, το οποίο θα μπορούσε να αποδειχθεί σωτήριο για αυτούς τους ανθρώπους.

Μπορούμε είτε να προσφέρουμε τα παραπάνω απ’ ευθείας στους συνανθρώπους μας στα μέρη που συγκεντρώνονται, είτε μεταφέροντας τα είδη πρώτης ανάγκης στα λιμεναρχεία των νησιών και στα κέντρα υποδοχής όπου αυτά υπάρχουν. Για την περιοχή της Σάμου, το Αρχιπέλαγος είναι πάντα στη διάθεση σας να μεταφέρει και να διανείμει προσωπικά πλέον τα εφόδια στους πρόσφυγες.

Ας αναλάβει λοιπόν ο καθένας μας, το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί, και να σταματήσουμε να βαφτίζουμε τους εαυτούς μας αιώνια θύματα, γεγονός που για πολλούς δίνει ένα καλό άλλοθι για απραξία και αδιαφορία.

ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ Ι.Θ.Π.