Οι εκλογές έχουν και τα καλά τους. Ειδικά αν ψηφίζεις σε νησί που δικαιούσαι και τρεις μέρες άδεια, τα πράγματα είναι ακόμη καλύτερα. Αρχίζουν να μοιάζουν κάπως με ολιγοήμερες  διακοπές που με λίγη τύχη και κανένα απαγορευτικό μπορούν να γίνουν και πολυήμερες...

Τα πλοία γεμάτα, φίλοι και γνωστοί που ίσως να έχεις να δεις χρόνια, και στο νησί μια κίνηση πρωτόγνωρη για μήνα Ιανουάριο. Συναντάς μέχρι και παππούδες που νόμιζες πως είχαν αποχαιρετήσει από χρόνια τα εγκόσμια, να στέκονται φρεσκοξυρισμένοι με τα ροδοκόκκινα μαγουλάκια τους και να σε χαιρετάνε χαμογελαστοί  έξω από τις κάλπες, ίσως και πίσω από ένα πι αλλά πάντα καμαρωτοί που μπόρεσαν κι αυτή τη χρονιά να κάνουν το χρέος τους!

Ύστερα η αναμονή, τα αποτελέσματα. Θα έρθει η ελπίδα; Θα βγει το νησί κόκκινο στο χάρτη; Οι γιαγιάδες θα έχουν κι εφέτος τη χαρά να καρδιοχτυπούν σα νεανίδες όταν θα βγαίνει ο Αντωνάκης στα κανάλια; Ποιοι ήταν άραγε οι 4 ακατανόμαστοι στο εκλογικό των Ραχών και οι 31(!) στον Πολύκαρπο;  Και όλα αυτά με το ποτάκι σου, όχι όπως παλιά. Ποιος έχει πια έτσι κι αλλιώς όρεξη να τσακώνεται για ξένες -μάλλον- υποθέσεις. Ούτε γλέντια πολλά δεν είχε. Σε ό, τι αφορά τα αποτελέσματα δηλαδή γιατί αργότερα κάτι πήρε τ’ αυτί μου...

Γλέντι που μεταφέρθηκε για το επόμενο Σάββατο γιατί είναι χάρντκορ χειμωνιάτικο ιβέντ και μην πλακώσουνε οι ξένοι και δε χωράνε; Οι ξένοι Ικαριώτες δηλαδή, που κατεβήκαν να ψηφήσουν (εντάξει τον έχουμε σκίσει τον όρο).

Τέλος πάντων,  φίλε, δεν είμαστε και τόσο ξένοι ούτε καν το χειμώνα ώστε να μη μπορούμε να χάσουμε  ένα καράβι. Ειδικά αν πρόκειται για το ξακουστό χοιροσφάι στο πιο εξωτικό χωριό της Ικαρίας. Γλέντι με χοιρινό και λάχανα!

Για να πω την αλήθεια, άλλος  ήταν ο παράγοντας που με «έψησε» να μείνω (δεν τρώω λάχανα με πειράζουν στην κοιλιά). Γίνονται λέει κι εκεί εκλογές. Tην επόμενη μέρα στο μάζεμα, οι διοργανωτές ψηφίζουν για τη Μις Λαχανίδα της προηγούμενης βραδιάς. Εκ του Μις Χειμώνας για να καταλαβαινόμαστε, παρόμοιος θεσμός αλλά με λιγότερο χρονοβόρα διαδικασία. Δε χρειάζεται να φας και τον Φλεβάρη στο βουνό για να διαγωνιστείς. Σ’ ένα βράδυ καθαρίζεις. Ε ναι, δεν έλεγε να χάσω τέτοια ευκαιρία. Ειδικά εγώ που είχα και χοντρό μέσον γιατί τυχαίνει να γίνεται στο χωριό μου.

Έβαλα τα δυνατά μου. Καταρχήν πήγα από πριν και έκανα ότι βοηθούσα στην προετοιμασία. Ξεκίνησα από νωρίς το γλείψιμο, το θεωρώ βασικό. Είχα από κοντά τους χωριανούς και δεν έχανα ευκαιρία να υπενθυμίζω πόσο καλή γειτόνισσα είμαι. Το βράδυ έβαλα τα καλά μου, αν και δανεικά γιατί δε μου έβγαιναν οι μέρες με τα ρούχα. Περιφερόμουν περιχαρής και χαιρετούσα μ’ ευγένεια και στιλ σα να φορούσα ήδη την κορόνα. Αργότερα ίσως κάπως ξεχάστηκα γιατί ήταν το κρασί γλυκό και το κέφι που έκανε η ορχήστρα ξέφρενο και δε θυμάμαι τώρα ακριβώς αν μπόρεσα να κρατήσω πόζα όλο το βράδυ αλλά δεν έχει σημασία.  Το σημαντικό είναι  ότι την επόμενη μέρα όταν ρώτησα και καλά αδιάφορη αλλά σχεδόν βέβαιη για τη νίκη μου, ποια εκλέχθηκε Μις Λαχανίδα, μου είπαν οι αχαΐρευτοι το εξής:  Εσύ πάντως βγήκες Κλειστολάχανο!

Τι λέει ρε; Μου ήρθε ο ουρανός σφοντύλι! Συχτιρίστηκα! Ποιοι συγχωριανοί ρε; Ποια πατρίδα; Ποια ιδανικά;  Μου θέλετε και εκλογές!

Αναρχία ρε κουκουβάγιες!

Φαηδόνα

(Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα οι καταστάσεις είναι μούφα. Τα φαντάστηκα όλα στο καράβι εκεί ανάμεσα στον ύπνο και τον ξύπνιο μου όταν γύριζα)

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Φαηδόνας.