05/02/2015 - 11:09Το σπίτι μου έξω
Έχετε κοιτάξει καθόλου τα σπίτια μας; Έχετε ξεφύγει από την γραφικότητα που προσφέρει απλόχερα η πανέμορφη φύση της Ικαρίας και να κοιτάξετε πραγματικά τα σπίτια μας;
03/02/2015 - 00:39O Γλάρος Ικαριάθαν ή Πίνω & Πετώ
Το πρώτο πετούμενο που με πήρε μαζί του στην πτήση του (εκτός από τη μαμά μου που ήταν αεροσυνοδός και με ταξίδεψε κυριολεκτικά σε όλο τον κόσμο) ήταν αναμφισβήτητα ο Ίκαρος, αλλά μεγαλώνοντας και μαθαίνοντας ιστορίες κι άλλων πετούμενων αυτή που με μάγεψε περισσότερο ήταν του Γλάρου Ιωνάθαν.
27/01/2015 - 16:27Δολίχη
- Πες μου για εκείνες τις ζεστές αυγουστιάτικες μέρες.
- Τις μέρες αυτές η θάλασσα ανταριάζει. Παίζουμε με τα κύματα. Γινόμαστε παιδιά προσμένοντας το μεγαλύτερο. Γέλια που κάνουμε. Αλησμόνητη η γεύση της αλμύρας.
22/01/2015 - 12:40Τα δημόσια και τα ιδιωτικά
Χρόνια τώρα προσπαθώ να καταλάβω πώς οι άνθρωποι, όποιας τοποθέτησης, όχι μόνο κομματικής, πρώτα διαλέγουν αυτό που επιθυμούν διακαώς να υποστηρίξουν, και μετά τα επιχειρήματα για να το υποστηρίξουν. Και όχι το αντίθετο, δηλαδή μέσα από κριτική σκέψη να οδηγηθούν βήμα βήμα σ' ένα συμπέρασμα (αν πρέπει πάντα να υπάρχει συμπέρασμα).
21/01/2015 - 10:08Λιτέρα και δεντρολιβανιές
-Είχανε, παιδί μου, στη μέση της εκκλησάς του κοιμητηρίου τη λιτέρα ούλο το χρόνο...
19/01/2015 - 00:07Δοκιμές ενηλικίωσης
Όλο ως "μικρή" πάω στην Ικαρία, θέλω να πάω και λίγο σαν μεγάλη. Αφού μεγάλη είμαι πια! Να φτάσω μόνη μου στον Εύδηλο χαράματα, να μη με περιμένει κανείς και να ανέβω όλο το δρόμο ως τις Ράχες μόνη μου. Να χαζέψω τους ξενύχτηδες στα καφενεία, να μποτιλιαριστώ ως το Φύτεμα, να περάσω πάνω από τις κόκκινες πρωινές παραλίες, ν' ανηφορίσω σιγά-σιγά μέσα στα πεύκα.
14/01/2015 - 10:55Ψαριά κομπλέ
Καλοκαίρι, δεκαετία του 90. Ο Άγιος Κήρυκος δεν έχει αλλάξει ακόμα. Εκεί που τώρα είναι η τσιμεντένια πλατφόρμα για να παρκάρουν τα αυτοκίνητα κάτω από τα καφενεία, ήταν μια αμμουδερή παραλία. Η μαρίνα στ’ αριστερά ήταν ακόμα μικρή, δεν είχε επεκταθεί.
12/01/2015 - 01:12Πούντα
Πέτρες. Η μια στην άλλη πάνω - κάτω και πλαγίως. Δεξιά - αριστερά ποτές, κόβονται μόνο κατάκορφα, μπαίνεις σ’ αυτές τις πέτρες, μέσα τους, και διαβάζεις ιστορίες αθρώπων. Μιλιούνια, ένα σακί, ένα κλαδί του Ράντη στην πλάτη, άργιος· νομίζουν τους ξεχάσαμε σκύλε, όχι ρε, δεν το κατάλαβες καλά το θέμα: στο ίδιο το μνημόσυνο είμαστε πελάτες.
09/01/2015 - 09:29Ήρτεν η Ούντρα
Ήρθε που λες κάποτε μια αποστολή της Ούντρας στον Άγιο Κήρυκο και οι καθηγητές κλείδωσαν τα πράγματα σε ένα δωμάτιο του Σχολείου. Θα διάλεγαν πρώτα οι ίδιοι τι χρειάζονταν; Θα τα μοίραζαν αργότερα στα παιδιά αναλόγως τις ανάγκες τους; Ποιος ξέρει...;
07/01/2015 - 00:06DIY: Φτιάξε τη χρονιά σου
Τελευταία μέρα του χρόνου. Ένα αδιάφορο κλάσμα της αιωνιότητας αλλά τόσο σημαντικό για μας που έχουμε κατακερματίσει το χρόνο για να μπορούμε να παλέψουμε τη ρευστότητα και την απροσδιοριστία του. Tο μεσημέρι θα φάμε, το βράδυ θα βγούμε, το Πάσχα θα πάμε στο χωριό, το καλοκαίρι θα πάρουμε άδεια. Πρώτα ο θεός, μετά κι ο άνθρωπος.
