- Πες μου για εκείνες τις ζεστές αυγουστιάτικες μέρες.

- Τις μέρες αυτές η θάλασσα ανταριάζει. Παίζουμε με τα κύματα. Γινόμαστε παιδιά προσμένοντας το μεγαλύτερο. Γέλια που κάνουμε. Αλησμόνητη η γεύση της αλμύρας.

Τις μέρες αυτές πάμε στο Μαγγανίτη που χει ολόγιομο φεγγάρι. Ονειρευόμαστε να κουρσέψουμε μια βαρκούλα να δαμάσουμε το ικάριο.

Τις ζεστές αυτές μέρες έχει πανηγύρι. Το προφέρεις και η καρδιά σου ευφραίνεται. Όλο το χειμώνα περιμένεις αυτό το γλέντι. Το βιολί και το κρασί τα λάγνα βλέμματα, οι λύπες και οι χάρες μας, η μοναξιά και η συντροφικότητα, ο πόνος και ο έρωτας, η μυρωδιά των δέντρων, η γη, όλα ένα γίνονται, όλοι σμίγουμε σαν ακούμε τον ικαριώτικο.

Όχι αγάπη μου, δεν σμίγουν μόνο οι αγκαλιές μας, οι ψυχές μας σμίγουν και τα πάθη μας. Όλα εκεί παλεύουν στον κύκλο, η ελευθερία, η ζωή και ο θάνατος. Στα πόδια που πατούν τη γη με μεράκι, στα σώματα μας που αλληλοστηρίζονται, στο χώμα που σηκώνεται  -πικρή αμβροσία στο στόμα μας-, στα γέλια μας, στα δάκρυα μας.

Να έρθεις μια από αυτές τις μέρες να πάμε Βρακάδες, να πάμε Άγιο Ισίδωρο, να πάμε στο Χριστό στο καφενείο κάτω από τη σκιά του δέντρου. Να φορώ λουλουδάτο φουστάνι και εσύ σκονισμένο παντελόνι. Να έχεις μαυρίσει και το χαμόγελο σου να λάμπει σαν Ήλιο.

Ήλιε μου, το βράδυ έχει ρεμπέτικα στο Μύθο.

- Πώς πάει εκείνο το τραγούδι που αγαπάς;

- Πώς χορεύουν οι λωλοί, δίχως λύρα και βιολί…

Νεφέλη Βουτσινά | Ισπανία
nefeli_voutsina@hotmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.