23/03/2015 - 11:04Ο διαφορετικός
Η υπόθεση bullying δεν εμφανίστηκε ξαφνικά στην κοινωνία, είναι ένα φαινόμενο που προϋπήρχε της υπόθεσης του Βαγγέλη. Γιγαντώθηκε τα τελευταία χρόνια ειδικά στα σχολεία με την εξάπλωση του διαδικτύου, τα smartphones και τα social media (cyber bullying).
20/03/2015 - 10:57Παρωδία σε μία πράξη: Η φετινή επέτειος & η «συμμετοχή Ικαριωτών»
Λ: Κύριε Υπουργέ, ευπειθώς αναφέρω ότι όλα είναι έτοιμα για τον εορτασμό της απελευθέρωσης του έθνους!
Υ: Απο τους Γερμανούς;
Λ: Συγγνώμη κύριε Υπουργέ αλλά νομίζω από τους Τούρκους, την 25η Μαρτίου γιορτάζουμε.
18/03/2015 - 00:14Ψάξε
Κάτω από μια φωτογραφία του Βαγγέλη, 300 σχόλια βλαστήμια, απειλων, πορισμάτων... Bullying πάνω στο Bullying! Ο καθένας με πτυχία CSI και GREY’S ANATOMY, έχει απάντηση για όλα!
17/03/2015 - 11:24Περί bulling
Καταιγισμός στα social media όλη μέρα χτες με την τραγική είδηση του θανάτου του Βαγγέλη. Δημοσιογράφοι και μη αποφάσισαν να κάνουν μία σχετική ανάρτηση. Μήπως από συμπόνοια; Όχι! Μήπως από αγανάκτηση; Όχι! Η απάντηση είναι απλά για να κερδίσουν έναν αντίχειρα προς τα πάνω και σχόλια.
16/03/2015 - 00:46Στη Νικαριά βρέχει ελπίδες
Εντάξει, η ελπίδα έρχεται. Πώς όμως; Έρχεται σαν το μετανάστη που κινδυνεύει, που ρισκάρει ακόμα και τη ζωή του για να καταλήξει στο κέντρο της Αθήνας ή στο κέντρο υποδοχής μεταναστών κάποιου νησιού. Που απογοητεύεται, εγκλωβίζεται και περιμένει.
13/03/2015 - 10:56Κλείσε τα μάτια
…και όταν το κέφι ανάβει και έχουν γίνει όλες οι κοινωνικές επαφές και όλα τα σχόλια...όλοι γινόμαστε «ένα». Σκιές σε γλέντι, οικείες υπό τον ήχο του βιολιού. Φιγούρες εν χορώ, αγκαλιασμένες σ’ένα κύκλο, με κοινές καταβολές και την ίδια αγάπη...για τι άλλο...για το νησί. Το κόκκινο κρασί επικρατεί των πάντων και η έμφυτη ανάγκη για ξεσάλωμα είναι ο μόνος στόχος!
11/03/2015 - 01:38Το Μαγδαλινάκι μου
Στην Ικαρία. Εκεί έζησε. Σε αυτό το νησί που κερνάει τους ανθρώπους χρόνια, που τους μεθά με το γλυκό κρασί του και τους μαγεύει με τη μελωδία του Ικαριώτικου, που σαν τον ακούσεις ,σου ‘’σηκώνεται’’ η πέτσα και χορεύεις στο ρυθμό αυτού του επίγειου παραδείσου σε ένα τεράστιο κύκλο μ' ένα σωρό αγνώστους που σε ‘’αγκαλιάζουν’’ σαν την οικογένεια σου. Στην Ικαρία. Εκεί που οι άνθρωποι αγαπάνε, γελάνε αληθινά και ζούνε ευτυχισμένα. Εκεί έζησε!
09/03/2015 - 12:34Η στολισμένη καϊσιά
Δεν είχαμε πάντα τουρίστες. Δεν μας ήξεραν παλιά. Θυμάμαι -θα ‘μουνα εφτά ή οχτώ- έναν Αύγουστο που ήρθαν στο χωριό δυο Ιταλοί. Τσακώθηκαν οι γυναίκες του χωριού για το ποια θα τους πρωτοπάρει στο σπίτι, για να τους φιλέψει κάτι.
06/03/2015 - 00:12H πορτοκαλή σκάφη
Μου ζήτησαν να δοκιμάσω την τύχη μου στις ελεύθερες πτήσεις! Χάρηκα πολύ, ενθουσιάστηκα άρχισα να σκέφτομαι τα διάφορα θέματα που αναλυτικά θα περιέγραφα, θα γράψω «αυτή» την ιστορία, μετά την «άλλη», έπειτα σκέφτηκα οπωσδήποτε θέλω να αναφερθώ σε «αυτό» το θέμα και μετά, και μετά;;; Μετά ήρθε το γνωστό φατσάκι (δημιούργημα μου, κάτω τα χέρια!) αυτό, που τα λέμε συχνά πυκνά μαζί.
05/03/2015 - 10:02Μένουμε Ελλάδα
Είναι μεσημεράκι κάποιου Σαββάτου του περασμένου Οκτώβρη στη Μέση Ανατολή (όπου πλέον κατοικώ). Έχουμε καλέσει τους νέους μας φίλους για φαγητό. Δύο Έλληνες, έναν Ιρλανδό, ένα ζευγάρι από τον Λίβανο και μία Αμερικάνα. Πριν κάτσουμε στο τραπέζι με ρωτάνε από περιέργεια να δουν τι δείχνει η ελληνική τηλεόραση μιας και έχω πρόσβαση σε ελληνικά συνδρομητικά κανάλια. Πάνω στο ζάπινγκ πέφτουμε πάνω στην ΕΡΤ, ΔΤ, Νεριτ, όπως θέλετε το λέτε. Νομίζω τότε ήταν ΔΤ αλλά δεν είμαι σίγουρος.
