Εντάξει, η ελπίδα έρχεται. Πώς όμως;

Έρχεται σαν το μετανάστη που κινδυνεύει, που ρισκάρει ακόμα και τη ζωή του για να καταλήξει στο κέντρο της Αθήνας ή στο κέντρο υποδοχής μεταναστών κάποιου νησιού. Που απογοητεύεται, εγκλωβίζεται και περιμένει.

Έρχεται σαν την άνοιξη. Είναι μέσα στο Μάρτη, κι ενώ το ημερολόγιο δείχνει την πρώτη εποχή του χρόνου, οι συνθήκες στην ατμόσφαιρα δεν καταφέρνουν να ξεφύγουν από την τέταρτη.

Έρχεται σαν τη λειψή ψαριά. Είναι πάνω στο καΐκι που τράβηξε για τον Πάπα, γύρισε νότια στην Αμοργό κι επέστρεψε μέσα στην τρικυμία, δυο μέρες μετά, μ’ ένα μόνο τελάρο ψάρια για να βρει  την ειδοποίηση της τράπεζας που έχει ένα στόμα μεγαλύτερο του καρχαρία.

Έρχεται σαν τον αγροτικό γιατρό που τον ξορίζουν στο Μαγγανίτη και για να περνάει καλά τον στέλνουν, δυο φορές τη βδομάδα, στο κέντρο υγείας του Ευδήλου. Που ανηφορίζοντας για την Πούντα, περνάει από τις Κατσούνες, εκεί που οι ορθοπλαγιές βρέχουν πέτρες για να κάνουν την οδήγησή του πιο τεθλασμένη κι ενδιαφέρουσα.

Έρχεται σαν το συνεργείο που οδηγεί στο Τραπάλου για να βρει και να διορθώσει τη βλάβη. Που μένει με το αυτοκίνητο να αιωρείται στο γκρεμό και για να πάρει το μεροκάματο του τρόμου πρέπει να δικαιολογήσει και να τεκμηριώσει  την καθυστέρηση.

Έρχεται σαν τη δασκάλα, διορισμένη στη Σάμο, που για να διευκολύνουν την επιβίωσή της την στέλνουν να συμπληρώσει τις ώρες της στην Ικαρία!

Κατά τ’ άλλα, όλα καλά. Ένας ασθενής χειρουργήθηκε εκτάκτως και σώθηκε, δύο άλλοι υποχρεώθηκαν ν’ αναζητήσουν γιατρειά στην πρωτεύουσα κι ένας τέταρτος που κουράστηκε κι απογοητεύτηκε, κάθεται στο τζάκι του και περιμένει να πεθάνει. 

Όλα εντάξει, πρωθυπουργέ. Για να καταστρωθεί το σχέδιο και να βγούμε από την ανθρωπιστική κρίση θα φτάσουμε στον Ιούνιο. Μετά θα πάρουμε κι εμείς σειρά, αφού διοριστούν πρώτα οι πρώην της ΕΡΤ κι αφού αποφασίσεις αν στις Σκουριές μπορούν ή όχι να κόβουν δέντρα. Εντωμεταξύ θα έχουμε φτάσει στο φθινόπωρο.

Ε, θ’ αρχίσει πάλι να βρέχει.

Γιάννης Κέφαλος
kefalos@ikariamag.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις του Γιάννη Κέφαλου.