01/06/2015 - 01:23H άφιξη

Το πλοίο, αφού λικνίστηκε για μερικές ώρες ρυθμικά στον ρυθμό των κυμάτων, που στο Ικάριο είναι συνήθως μεγάλα όταν φυσάει ο βοριάς, έφτασε στο λιμάνι του Ευδήλου. Μαύρα μεσάνυχτα.

29/05/2015 - 11:08Ο Κερατούκλης

-Τι αγαπημένο ζευγάρι που είστε... Μαλώσατε ποτέ; τη ρωτάει η νύφη της.
-Βρε κάθε μέρα μαλώνουμε, μα είναι για λίγο. Μια φορά μόνο ηκράτησε παραπάνω.

-Τα καλά μου, ναι να φορέσω τα καλά μου, ωστόσο θα πρέπει να χωρέσουν και τα φτερά μου! Τέτοιες σκέψεις έκανε πριν ξεκινήσει μια ελεύθερη πτήση. Ντύθηκε λιτά και άνετα, ξεκρέμασε τα φτερά του από τον τοίχο, τα έστρωσε όμορφα στους ώμους του και αφού τα έδεσε και τα εφάρμοσε δυνατά πάνω του, πήρε φόρα, έτρεξε με δύναμη στον αεροδιάδρομο και μ’ ένα δυνατό φτερούγισμα βρέθηκε στον αέρα! Τσίουου…

Τα πράγματα αλλάζουν τελικά ή όχι; Πρέπει να πάρουμε μία απόφαση, πρέπει να λύσουμε την απορία ,εκτός αν πούμε ότι κάποιοι πιστεύουν ότι δεν αλλάζει τίποτα και οι υπόλοιποι το αντίθετο. Έτσι θα ξέρουμε ο καθένας σε ποια κατηγορία ανήκει, δηλαδή όταν θα γνωρίζουμε έναν άνθρωπο θα πρέπει να μπορούμε να τον κατατάξουμε στην μία ή στην άλλη κατηγορία, κάτι που ίσως σημαίνει ότι τον καταδικάσουμε στην μη αλλαγή του αν είναι από τους άλλους. Εγώ είμαι από αυτούς.

Όλα τα παιδιά της γενιάς μου μεγαλώσαμε με τα κλασσικά παραμύθια. Εγώ είχα τον πατέρα μου που μου έλεγε ιστορίες δίκες του. Δεν ήθελε όμως να με παίρνει ο ύπνος πριν τελειώσει η ιστορία, η οποία όμως ποτέ δεν τελείωνε.

Μία σύντομη περιήγηση στους περιφεριακούς, ακριτικούς δρόμους του νησιού μας αφήνει μονάχα πικρία και απογοήτευση. Στην Ικαρία του 2015 και μετά από αρκετές μηνύσεις με μια αθωωτική και μία καταδικαστική με αναστολή πάντα απόφαση (6 μηνών) αλλά και διάφορες εκστρατείες ενημέρωσης, βλέπουμε δεκάδες τετράποδα αλυσοδεμένα μοναχά τους μερόνυχτα στο κρύο και τις βροχές να υπομένουν καρτερικά τον θάνατό τους.

Τέτοιες μέρες του χρόνου κάτι με πιάνει από το 1998 και έπειτα. Ήταν τότε που έδωσα κι εγώ τις δικές μου Πανελλήνιες εξετάσεις. Τις εξετάσεις για γέλια όπως είχα γράψει παλαιότερα. Μία από τις εμπειρίες που δεν θα ήθελα να ξαναζήσω. Σχολεία, φροντιστήρια, καθηγητές ιδιαιτέρων, γονείς, συγγενείς, media, όλοι είναι πάνω από μία εφηβική ψυχή που βογκάει από την πίεση. Όλοι για το καλό του παιδιού μα λίγοι αυτοί που κατανοούν το ίδιο το παιδί.

15/05/2015 - 11:26Τα πατελίδια

Επειδή η γευστική μου εμπειρία περιορίζεται μόνο στην Ικαρία, έχω σχηματίσει και την ψευδαίσθηση ότι μόνο εκεί υπάρχουν. Όμως τα πατελίδια τα βρίσκεις παντού και κοινώς ονομάζονται πεταλίδες.

Μπήκε ο Μάης με φόρα. Ήταν βαρύς ο χειμώνας και βιάστηκε να μας προλάβει λίγο πριν την κατάθλιψη. Σου λέει δεν έχω περιθώρια, στενέψανε τα όρια, παλιόκαιρος τέλος. Και μέσα σε μια βδομάδα, ό,τι ήταν πιεσμένο στη φύση, απελευθερώθηκε.

Χτες έφυγε ο παπα-Κώστας (Πλάκας), πλήρης ημερών (τον Αύγουστο έκλεισε τα 100) και αγάπης (με πολλά εγγόνια και δισέγγονα αλλά και την αγάπη και τον σεβασμό όλων μας).

Σελίδες