Δεν είναι η πρώτη απόλαυσα την επαφή μου με τη γραφή του Σταμάτη Βασίλαρου. Στο βήμα που δεν έγινε, θαύμασα την ισορροπία στον λυρισμό του και την καθαρότητα των νοημάτων του. Τώρα, στο δελφίνι και άλλα διηγήματα, αντιλήφθηκα ότι ίδιο τα έχει καταφέρει και στον πεζό του λόγο.  Οι λέξεις στα κείμενα του είναι τοποθετημένες προσεκτικά η μία στην άλλη, χωρίς όμως επιτήδευση. Λιτά, στρωτά, να ακουμπήσει πάνω η δράση και η σκέψη, για να αναδυθεί εύστοχα το ήθος των ηρώων του και το νόημα της υπόθεσης. Γι’ αυτό και λάτρεψα τη «θεία Φώτω» που μου έφερε κατά την ανάγνωση, τη στόφα ζωντάνιας και αλήθειας που κρατούν οι σύγχρονοι λαϊκοί ήρωες των νεοελληνικών πεζογραφημάτων: Από τον Παπαδιαμάντη μέχρι και τον Ξανθούλη. Τα διηγήματα του βιβλίου ξεκινούν από το Κάιρο των μέσων περίπου του 20ου αιώνα, περνούν από την ανθρώπινη πλευρά των επαγγελματικών εμπειριών του Ιατρού Βασίλαρου και φτάνουν στο σήμερα και την Ικαρία.  Το ξανάγραψα, αυτός ο άνθρωπος φαίνεται να έχει κάνει πολλά και άξια βήματα στη ζωή του (ξεκάθαρο και μέσα από τα κείμενα του). Εύχομαι να συνεχίσει και με ακόμα περισσότερα σε αυτή τη λογοτεχνική του στράτα.

Σταμάτης Βασίλαρος - Το δελφίνι και άλλα διηγήματα
Εκδόσεις: Εστία, Οκτώβριος 2012
Σελίδες:105

Κωνσταντίνος Βατούγιος για το ikariamag.gr