Χειμώνας καιρός αλλά η «ανάγκη» που συνηθίζει να εμφανίζεται τέτοιες εποχές, δεν ήρθε. Η Ικαρία, με ή χωρίς εισαγωγικά, είναι ώρες μακριά. Τίποτα δεν σε κυνηγάει να αποδράσεις. Τα έχεις όλα μπροστά σου και τα κοροϊδεύεις πια.

Μόνο στιγμές ζητάς από τον όποιο τόπο· μία βουτιά, τον δυνατό αέρα που δεν σε τρομάζει όπως όταν σε βρίσκει στην πόλη και τρέχεις να κρυφτείς, ένα βαλς ή έναν καριώτικο εν εξάλλω.. Τα χαζά γέλια που σου αλλάζουν τη φωνή.

Δεν σου λείπει το νησί αλλά τα γέλια σου εκεί. Δεν σου λείπει ούτε καινούριο αυτοκίνητο (κι ας μένει στη μέση του πουθενά αυτό που έχεις), ούτε καινούριο χόμπι, ούτε καινούριοι άνθρωποι.

Γέλια να έρθουν, όχι γέλιο, να είναι πληθυντικός της πληθωρικότητας. Να είναι στην υπερβολή τους. Έτσι να τα θέλεις, έτσι να τα δέχεσαι κι έτσι να τα απόλαμβάνεις. Κι ας φαίνεσαι χαζούλης. Να αδιαφορείς.

Να σου χαρίζουν γκρίνιες ολόκληρες κι εσύ να τις κλοτσάς τόόόόόόσο μακριά!

Καλωσορίζεις όμως και τις θλίψεις σου και τους φόβους σου. Στις φρίκες σου δίνεις ονόματα. Αυτά τα τρία σου μαθαίνουν να μεταμορφώνεις τη χαρά σε χαμόγελα.

Εκπαιδεύεσαι να γίνεις καλός οικοδεσπότης σε όλα. Να ξοδεύεσαι σε όλα.

Σεπτέμβριος, απόγευμα σε κάποιο χωριό. Μετά το φαγητό κεραστήκαμε τόσα γέλια... Ναι, αυτή τη μέρα θα τη θυμάμαι για πολύ καιρό. Το πρόσωπό μου χωρίς ρυτίδες, θα το ξεχάσω, τις μέρες χωρίς βενζίνη θα τις ξεχάσω. Τότε  χ ό ρ τ α σ α  κι ας έκανα ζημιές στα τρία μέτρα γύρω μου κι ας έμαθα άσχημα νέα μετά. Δεν τα προσπερνάω. Θα τα «γλεντήσω» κι αυτά, πριν με προλάβουν εκείνα.

Τίποτα πιο γενικό από το προσωπικό όταν αυτό εκτίθεται.   

Μελίνα Πλάκα
mipfind@hotmail.com

Διαβάστε όλες τις ελεύθερες πτήσεις της Μελίνας Πλάκα.