Ο κόσμος μας μετακινείται από μια περίοδο αφθονίας σε μια περίοδο έλλειψης. Τα αποθέματα σιτηρών έχουν μειωθεί κατά 30% την τελευταία δεκαετία, ενώ οι παγκόσμιες τιμές των τροφίμων έχουν διπλασιαστεί: τα τρόφιμα είναι το νέο πετρέλαιο και η γη ο νέος χρυσός, λένε οι αναλυτές.

Την ίδια ώρα, εκατομμύρια τόνοι τροφίμων για διαφορετικούς λόγους κατασπαταλώνται στο δυτικό κόσμο και τις αναπτυσσόμενες χώρες.

Έλλειψη τροφίμων
Αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού, άνοδος του βιοτικού επιπέδου στον αναπτυσσόμενο κόσμο και η διάθεση εκατομμυρίων στρεμμάτων γης για παραγωγή βιοκαυσίμων. Κι ακόμα διάβρωση εδαφών, έλλειψη νερού και αύξηση παγκόσμιας θερμοκρασίας λόγω Κλιματικής Αλλαγής.

Οι παραπάνω παράγοντες υποδεικνύουν τις νέες τάσεις που διαμορφώνονται στην παγκόσμια αγορά τροφίμων και οι οποίες παρασάγγες απέχουν από την υπερπροσφορά, την υπεραποθεματοποίηση σιτηρών και τον ανταγωνισμό για την είσοδο στις διεθνείς αγορές τροφίμων από τους προμηθευτές κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα.

Τότε, το 1965 οι ΗΠΑ μπορούσαν να στείλουν το ένα πέμπτο της παραγωγής αλεύρων στην Ινδία για να αποσοβήσουν μια μαζική κρίση λιμού στη χώρα.

Τότε, στην περίοδο της ευμάρειας για το δυτικό κόσμο, ο παγκόσμιος πληθυσμός ήταν 2,5 δισ. έναντι 7 δισ. σήμερα.

Σε συνδυασμό με τη μείωση της παραγωγικότητας στην αμερικανική γη και την έκρηξη της παγκόσμιας ζήτησης για τρόφιμα, το μαξιλάρι ασφαλείας για την παγκόσμια αγορά τροφίμων έχει χαθεί.

Οι ιστορικοί συνδέουν την έλλειψη τροφίμων με την κατάρρευση πολιτισμών όπως εκείνοι των Σουμερίων και των Μάγιας που υιοθέτησαν περιβαλλοντικά μη βιώσιμους τρόπους αγροτικής παραγωγής.

Οι Σουμέριοι πλήρωσαν τη συσσώρευση αλάτων στο έδαφος που προκάλεσε ένα κατά τ’ αλλα πολύ εξελιγμένο σύστημα άρδευσης που είχαν αναπτύξει.

Οι Μάγιας είδαν τα εδάφη τους να διαβρώνονται όπως εμείς σήμερα.

Η διαφορά είναι ότι τα προβλήματα στη σύγχρονη εποχή είναι πολυδιάστατα

Η γεωπολιτική της τροφής προβλέπει αυξανόμενες διαμάχες για γη και ύδωρ, ενώ οι αγρότες παγκοσμίως αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις αυξανόμενες ανάγκες για τροφή.

Παράλληλα, η κλιματική αλλαγή αποτελεί πλέον έναν σημαντικότατο παράγοντα που επηρεάζει την παραγωγή τροφίμων, όπως εξηγεί ο βοτανολόγος Στήβεν Λονγκ στο Yale360.

Σπατάλη τροφίμων
Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, η μισή ποσότητα τροφίμων που παράγεται κάθε χρόνο παγκοσμίως καταλήγει στα σκουπίδια, ποσότητα που μεταφράζεται σε 2 δισεκατομμύρια τόνους.

Το παραπάνω στοιχείο αποτελεί συμπέρασμα μελέτης που εκπόνησε το Ινστιτούτο Μηχανολόγων Μηχανικών της Μεγάλης Βρετανίας (IME) οι οποίοι αποδίδουν την εξωφρενική σπατάλη τροφίμων στο δυτικό μοντέλο κατανάλωσης, τις εμπορικές προσφορές (πχ ένα συν ένα δώρο), τις ακατάλληλες υποδομές και τις μικρές δυνατότητες αποθήκευσης.

Το IME εκτιμά ότι θα μπορούσαμε να διασφαλίσουμε 60-100% περισσότερα τρόφιμα εάν ελαχιστοποιούσαμε τις απώλειες.

Πού οφείλονται αυτές;
Αναπτυσσόμενες χώρες όπως η Ινδία, η Κίνα και το Βιετνάμ δεν έχουν τις κατάλληλες υποδομές για τη συντήρηση των τροφίμων.

Από την άλλη πλευρά, στη Δύση η ευθύνη πέφτει στον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας: τον καταναλωτή.

Τρόφιμα καταλήγουν συχνά στα σκουπίδια γιατί δεν είναι αισθητικά όμορφα για το “ράφι” των σούπερ μάρκετ ή γιατί απλώς υπάρχουν εν αφθονία.

Ακόμα.

econews.gr