Γύρισα προχτές από τη δουλειά και είχε πολλή ζέστη. Ο ήλιος έπεφτε σιγά σιγά και σκέφτηκα να ανοίξω μία μπύρα και να αράξω να την πιω στο μπαλκόνι. Έπρεπε όμως να τη συνοδεύσω με κάτι. Έτσι, άνοιξα το ντουλάπι και πήρα ένα πακέτο πατατάκια με γεύση ρίγανη. Μόλις έφαγα το πρώτο συνειδητοποίησα το εξής: τα πατατάκια με γεύση ρίγανη θα με πηγαίνουν πάντα πίσω στο θερινό σινεμά ΡΕΞ, του Μόρτου στον Άγιο. Μέσα σε μερικά λεπτά θυμήθηκα τον πανικό που γινόταν στην προβολή του Ψαλιδοχέρη και πως ενώ δεν έβρισκες καρέκλα να κάτσεις, υπήρχε ένα παιδί που είχε πάρει και μία καρέκλα για να βάζει τα πόδια του. Μα τι γαϊδούρι. Ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε. Και μετά το Home Alone που πάλι γινόταν χαμός αλλά εγώ είχα πάει νωρίς και είχα κάτσει μπροστά μπροστά έχοντας φυσικά φάει τα πατατάκια με γεύση ρίγανη, πριν ξεκινήσει η ταινία.

Είπα λοιπόν να βάλω κάτω τις γεύσεις που μου θυμίζουν αποκλειστικά την Ικαρία.

Σκέφτηκα τα κολοκυθολούλουδα που η μάνα μου τα κάνει γεμιστά με ρύζι και το μάραθο και όλα αυτά τα τζάτζαλα-μάντζαλα που βάζει μέσα στις πίτες. Κι ύστερα θυμήθηκα που είχε πάει η μάνα μου στη Νέα Υόρκη να δει τον αδερφό μου και έκαναν εκεί οι γειτονες ένα πάρτυ στο δρόμο, κι εκείνη τους έφτιαξε πιταράκια και πίτες. Μόνο αυτά έφαγαν οι γείτονες και άφησαν στην άκρη τα κρέατα και τα μπέργκερ και όλα αυτά τα κατά τα άλλα πολύ νόστιμα πράγματα. Και μετά απλά σκέφτηκα τη μάνα μου που μαγειρεύει πολύ ωραία.  Στη συνέχεια ήρθε το κατσίκι που θαρρώ δεν το τρώω και πουθενά αλλού πέρα από την Ικαρία και οι πατάτες των πανηγυριών που είναι σχεδόν πάντα άψητες ή κάτι σαν τηγανιτός πουρές. Το κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο που έφτιαχνε η γιαγιά μου και το έδινε στο Σταμάτη το φούρναρη να το ψήσει και ήταν πάντα τόσο σατανικά νόστιμο. Και μετά θυμήθηκα τη χαρακτηριστική γεύση από το ψωμί του Σταμάτη και επειδή το ψωμί πάντα το συνοδεύουμε με κάτι, μου ήρθε η μαρμελάδα καϊσι που πάλι μόνο στην Ικαρία την τρώω. Και μιας και έγινε γλυκιά η γεύση, θυμήθηκα τους λουκουμάδες και το παγωτό με γεύση φιστίκι που τρώγαμε στο «Γλυκό».

Με τα πολλά μού άνοιξε η όρεξη και παρήγγειλα σουβλάκια που μου θυμίζουν την Αθήνα.

Η όρεξη για Ικαρία, όμως, είναι πάντα ανοιχτή.

Ηλέκτρα Πάστη
elektra.pasti@gmail.com

ΑΠΟΚΤΗΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: Ούλα είναι φάδια της κοιλιάς. Η Κουζίνα της Ικαρίας και οι συνταγές της ζωής μας.

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Ηλέκτρας Πάστη.