Θεωρώ τον εαυτό μου πολιτικοποιημένο πρόσωπο. Περιβαλλοντικά θέματα, εκπαίδευση, η βιώσιμη ανάπτυξη της κοινωνίας και της οικονομίας έχουν προτεραιότητα στην καθημερινότητά μου. Διαβάζω πολλά γι ' αυτά, κοινοποιώ τις αντίστοιχες συνδέσεις στο facebook και παίρνω μέρος στις συζητήσεις κατά τις βραδυνές μας συγκεντρώσεις με φίλους, μ' ένα ποτήρι κρασί ή τσίπουρο στο χέρι.

Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, ανάμεσα σε θεωρία και πράξη υπάρχει απόσταση. Ψωνίζω ακόμα στο H&M αν και γνωρίζω ότι τα ρούχα τους παράγονται στην Κίνα και στο Πακιστάν υπό μη αποδεκτές συνθήκες εργασίας.

Παραγγέλνω μερικά από τα βιβλία μου από το διαδίκτυο, ξέροντας ότι αυτό θα καταστρέψει μακροπρόθεσμα τα μικρά βιβλιοπωλεία στη γειτονιά μου. Αγοράζω φρούτα και λαχανικά από το σούπερ μάρκετ, γνωρίζοντας ότι έτσι υποστηρίζω τις μεγάλες αγρο-επιχειρήσεις αντί των μικρότερων φορέων τοπικής γεωργίας. Η έλλειψη χρόνου και χρήματος και η ευκολία μου είναι η δικαιολογία μου για ό,τι κάνω.

Αλλά η Ικαρία είναι ένας καλός δάσκαλος για μένα. Στο νησί μαθαίνω από πού να αγοράζω τοπικά προϊόντα όπως τυρί, βιολογικές ντομάτες, μαρμελάδες ή μέλι. Από την άμεση επαφή με τους παραγωγούς, καταλαβαίνω ότι η απόφασή μου να αγοράζω από αυτούς φέρνει αποτέλεσματα στη ζωή και ότι μπορώ να είμαι μέρος των μικρών αλλαγών που θα ήθελα να δω στις μέρες μου. 

Αυτό μου δίνει τροφή για σκέψη και τελικά, σιγά-σιγά, αλλάζω τις καταναλωτικές μου συνήθειες ακόμη και στη μεγάλη πόλη που ζω. Ήδη αυτό ισχύει σε μεγάλο βαθμό, όταν πρόκειται για την διατροφή αλλά τα ρούχα είναι ακόμα ένα μεγάλο ερωτηματικό. Μου αρέσει ένα συγκεκριμένο στυλ, μου αρέσουν κάποια  χρώματα  αλλά είναι δύσκολο να τα βρω.

Έτσι, περιδιαβαίνοντας μέσα από τα μικρά σοκάκια στον Άγιο Κήρυκο και στον Εύδηλο ανακάλυψα μεγάλο αριθμό από μοδίστρες και καταστήματα, όπου οι γυναίκες επισκευάζουν ρούχα... και μια ιδέα ήρθε στο μυαλό μου: Γιατί να μην τους ζητήσω να μου ράψουν φούστες, φορέματα κα μπλούζες;  Ακούγεται τρελό, αλλά μου άρεσε η σκέψη να συνεργαστώ με αυτές τις γυναίκες και να υποστηρίξω στο έργο τους. Βέβαια, αυτό είναι επικίνδυνο, αλλά μου αρέσουν οι προκλήσεις.

Έτσι, την επόμενη φορά που ήρθα στο νησί, έφερα κάποιες πρώτες ύλες μαζί μου και τα έδωσα σε μερικές μοδίστρες. Ξεκινήσαμε με την παραγωγή μερικών μικρών διακοσμητικών μαξιλαριών και το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά ωραίο.

Το επόμενο βήμα ήταν η κατασκευή μιας φούστας και ενός πρώτου φορέματος. Όλα αυτά έγιναν με τη μέθοδο «βλέποντας και κάνοντας» και είχαμε αντιμετωπίσουμε τον «Ικάριο» τρόπο συγχρονισμού, αλλά τελικά μπορώ με υπερηφάνεια να σας παρουσιάσω μια  μικρή παραγωγή μόδας “Made in Ikaria”.

Η πλατεία έγινε η πασαρέλα μου. Οι φούστες και τα φορέματα πήραν τα ονόματα χωριών  του νησιού.  Ετσι έχουμε φούστες και φορέματα που ονομάζονται «Φάρος»,«Κεραμέ», «Εύδηλος».  Από τα αγαπημένα μου είναι οι φούστες «Πλαγιά» και «Ίκαρης» καθώς και το φόρεμα «Ακαμάτρα».  Η «Πλαγιά» είναι καρώ με μπλε και άσπρες κουκκίδες, και μου θυμίζει το ωραίο παλιό καφενείο στο χωριό Πλαγιά.

Αυτή η φούστα, που φόρεσα στο πανηγύρι της 8ης Σεπτεμβρίου στην Πλαγιά είναι τώρα «must»! «Ίκαρης» είναι μια λευκή φούστα με μικρά κόκκινα λουλούδια και μου θυμίζει τις μυρωδιές μιας πρωινής βόλτας με μηχανάκι κατά μήκος της ακτής. Η «Ακαμάτρα» είναι ένα χειμωνιάτικο φόρεμα  που φοράω στη δουλειά μου στις Βρυξέλλες, «Ακαμάτρα» σημαίνει «τεμπέλα γυναίκα» και είναι μια αντίφαση στον πολυάσχολο επιχειρηματικό κόσμο γύρω μου.

Έτσι, φοράω αυτό το φόρεμα με ένα μεγάλο χαμόγελο, γιατί είναι μια τέλεια υπενθύμιση ότι κάπου στο Αιγαίο ένας άλλος ρυθμός ζωής είναι δυνατός.

Και εκτός απ' όλα αυτά: η Ικαρία με διδάσκει να είμαι πιο συνεπής μεταξύ των λόγων και των πράξεών μου, να παίρνω ρίσκα και να δρω.

Μεγαλώνω, τολμώ και περνάω καλά. Ωραία!!!

Birgit Urban
urbanb27@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Birgit Urban.