Πριν από δεκαπέντε χρόνια μια παρέα Αθηναίων είχε φτάσει στην Ικαρία. Είχαν ακούσει πολλά για το Χριστό, για το φούρνο που άφηνες χρήματα κι έπαιρνες το ψωμί, για τα μαγαζιά που κλείνανε στις τρεις το πρωί και ήθελαν να γνωρίσουν αυτό το περίεργο χωριό.

Είχε μελτέμι εκείνη τη μέρα και δεν πήγαν για μπάνιο. Ανέβηκαν το μεσημέρι στο Χριστό και έψαξαν κάπου να φάνε κάτι, μα ήταν όλα κλειστά. Μέχρι που, επιτέλους, είδαν μια μεγάλη γυναίκα να συγυρίζει σε μια αυλή. Μπήκαν μέσα, έκατσαν σε ένα τραπεζάκι, ωραία ήταν εκεί και δροσερά.

Φέρε μας τσιπουράκι και κάτι να τσιμπήσουμε, είπαν στη γυναίκα.

Τους έφερε το τσίπουρο, μια σαλάτα, καβουρμά, καθούρα και ελιές. Έκατσε κι εκείνη στην άλλη άκρη στην αυλή. Όταν πέρασε λίγο η ώρα λένε στη γυναίκα:
- Να σας πληρώσουμε;
-Τι να πληρώσετε καλέ; Εδώ είναι σπίτι, δεν είναι καφενείο.

Μαρίνα Λαγού
marina.lagou@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Μαρίνας Λαγού.