Ο σκοπός φυλούσε 2 – 4, το γερμανικό που λέμε. Η βραδιά ήταν ήσυχη, η βροχή είχε σταματήσει από νωρίς, μόνο ένα ελαφρύ βοριαδάκι έκανε την ανεμογεννήτρια να γυρίζει και μονότονα να κόβει φέτες τον αέρα. Βαριόταν αφόρητα. Είχε ακούσει όσα τραγούδια είχε στο κινητό του και είχε στείλει μερικά μηνύματα, να τα βρουν οι φίλοι το πρωί. Σκέφτηκε να κάνει λίγα βήματα να ξεμουδιάσει και ξαφνικά είδε στο λόφο, απέναντι, αμέτρητα φωτάκια να κινούνται. Μετά από την ταραχή και μια βαθιά ανάσα μέτρησε γύρω στους δεκαπέντε φακούς και πανικοβλήθηκε. «Τούρκοι», σκέφτηκε, «ή μετανάστες». Ειδοποίησε αμέσως κάποιον ανώτερο κι εκείνος με τη σειρά του κάποιον ακόμα ανώτερο.

Τέτοια κινητοποίηση μέσα στην άγρια νύχτα, είχε καιρό να συμβεί. Ο πρώτος υπεύθυνος που έφτασε στο σημείο, ετοιμοπόλεμος και με χίλιες δυο προφυλάξεις, συνάντησε έναν ηλικιωμένο άντρα να βαδίζει αργά και να κρατάει στο χέρι ένα φανάρι με υγραέριο. «Do you speak English?», ρώτησε ο υπεύθυνος της τάξης και της ειρήνης. Ο γέρος, παλιός καπετάνιος του απάντησε πως μιλάει και ξένα αλλά απόρησε που έκανε περιπολία πάνω στο βουνό και μάλιστα τέτοια ώρα. «Εσύ να μου πεις πού πας τέτοια ώρα, κι όλοι οι άλλοι, εγώ τη δουλειά μου κάνω», απάντησε με λίγο ύφος ο αξιωματικός. «Α, εμείς πάμε στους καριβόλους», αποκρίθηκε ο Καριώτης. «‘Όλοι μαζί, επίσκεψη, τέτοια ώρα;» Ο νέος άρχισε να στραβώνει γιατί πλέον αντιλήφθηκε ότι κάποιος τον δούλευε. «Ποια επίσκεψη παιδί μου, να τους μαζέψουμε πάμε», διευκρίνισε ο ηλικιωμένος. Η παρεξήγηση άρχισε να μεγαλώνει.  «Άκου να δεις, συλλήψεις κάνουμε μόνο εμείς, εσείς ειδοποιείτε ή καταγγέλλετε. Μέχρι εκεί! Να γυρίσετε σπίτια σας και να μας αφήσετε να κάνουμε τη δουλειά μας!» Έπιασε τον ασύρματο και ειδοποίησε κάποιον με χαρακτηρισμούς που παραλείπονται. Είχε εκνευριστεί και ζητούσε ενισχύσεις.

Ο καπετάνιος άρχισε να υποψιάζεται ότι δεν υπήρχε δίαυλος επικοινωνίας. «Δε μου λες αξάδερφε, ξέρεις τι είναι οι καριβόλοι;», ρώτησε. «Δε χρειάζεται να ξέρω, να γυρίσετε σπίτια σας θέλω και να μας αφήσετε να εξακριβώσουμε την ταυτότητα των υπόπτων.» Ο Καριώτης έβαλε τα γέλια, ενώ πίσω του είχαν ήδη φτάσει μερικοί ακόμα με τα φανάρια και τα καλάθια στα χέρια. «Ποια ταυτότητα ανάγκασμά σε, να σκεφτείς πως οι καριβόλοι δεν είναι καν αρσενικοί ή θηλυκοί.» Μια γυναίκα μπήκε μπροστά, να ξεκαθαρίσει την κατάσταση. Δεν ήταν ψηλότερη από ενάμισι μέτρο και στο ημίφως ο υπεύθυνος άκουσε μια τσιριχτή φωνή να του λέει πως καριβόλοι είναι τα σαλιγκάρια.

Το θέμα λήξαν, τα καλάθια γεμάτα αλλά το νου σας. Όχι στα βουνά με την πρώτη μπόρα. Να τους αφήνουμε να γεννάνε και μετά... καλό μαγείρεμα.

Γιάννης Κέφαλος
kefalos@ikariamag.gr

ΣΧΕΤΙΚΑ: Οι καρίβολοι

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις του Γιάννη Κέφαλου.