Πρίν απο 60-70 χρόνια ήταν η Σουρουμάνενα από το Κουντουμά. Μια γυναίκα του χωριού νοικοκυρά και χρυσοχέρα όπως και με πολύ χιούμορ. Ετσι εκείνη τη μέρα της ήρτε να κάμει παξιμάδια. Ηξεκίνησε λοιπό, απο το ζήμωμα και αφού ηπείρωσε καλά καλά το φούρνο ηξεκίνησε το φούρνισμα. Υστερα απο κάνα δυό ώρες ήβγαλεν τα ψωμιά όξω, που ήτο έτσι πλασμένα ώστε να κόβγει το ψωμί φέτες, και αφού ηπήρεν τη θέσηντης σε μια παγκέτα ηρχίνησε να κόβγει την κάθε φέτα και να πετά στο φούρνο που ήταν καλά πειρωμένος για να ξεραθεί το παξιμάδι.

Δίπλα της ήρτε κήκατσε ο κάτης του σπιθιού. Ηκοβε η Σουρουμάνενα τη φέτα το ψωμί, ο θεός συγχωρέσητης, και την ηπέτα μές το φούρνο. 'Ηβλεπεν κι ο κάτης τα  χέρια της να κόβγουν μαθέ και απόκει να τα πετά μέσ το φούρνο. Πάνω κάτω τα χέρια πάνω κάτω και τα μάθια του γάτη. Και έτσι ηπεράσανε κάμποσα λεφτά. Εκειδά λοιπο γίνεται ένα χαλαμουντάρι και ούτε πρόλαβε η γυναίκα να καταλάβει ίντα είχε γίνει μαθέ. Μόνο που ήκουσε ένα  νιαιαιαιαουουουουουου και ένα πράμα που πετάχτηκεν απο το φούρνο και εξαφανίστηκε. Α ο γάτης ήτα, σκέφτηκε. Ητέλεψε την δουλειά της ήκλεισεν το φούρνο και ίσαμεν την αλλη μέρα ηγίνουντα τα παξιμάδια.

Ηπεράσανε μετα απ'αυτό καμπόσες μέρες και ο γάτης πουθενά. Ε θα ψόφησε το κακόμοιρο, ησκέφτη. Αλλά μετά από λιγάκι βλέπει έναν  πράμα να ‘ρκεται και ενηκαταλάβαινε ίντα πράμα είναι. Έμπορει ησκέφτηκε, έτσιδά μεγάλος ποντικός;

Η κακομοίρα  η γάτα ήτανε και ούτε μια ντρίχα εν είχε απάνω της.

Την ιστορία αυτή μου την διηγήθηκε ένας καλός φίλος απο του Κουντουμά και να ‘ναι καλά. Θα ήθελα να την δόκετε να τη διαβάσουν μαθέ και να την μάθουν και άλλοι Καριώτες. Προσπαθώ να γράψω την ιστορία στην τοπολαλιά μας γιατί έτσι δά την άκουσα και ‘γω.

Μαίρη Πάστη

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.