Η ιστορία με το νοσοκομείο κρατάει πολλά χρόνια. Εμείς συμμετέχουμε τον τελευταίο καιρό που η φήμη του κλεισίματος του νοσοκομείου είναι γεγονός. Σε αυτό το διάστημα που είμαστε μέσα στην επιτροπή αγώνα γίνεται πολύς λόγος για τις πολιτικές διαστάσεις του θέματος.

Ας πάμε λοιπόν σε αυτούς που δούλεψαν για να χτιστεί αυτό το νοσοκομείο, να τους πούμε ότι διαλύσαμε το όνειρό τους γιατί ήταν πολιτικό θέμα. Ας πάμε στους ανθρώπους που το χρειάστηκαν και σώθηκαν χάρη σε αυτό το νοσοκομείο, να τους πούμε ότι έκλεισε γιατί ήταν πολιτικό θέμα. Κι ενώ περιμένουμε το πλωτό ή το ελικόπτερο γιατί κάποιος δικός μας θα υποφέρει, θα τον παρηγορούμε λέγοντάς του ότι έτσι πρέπει να είναι γιατί ήταν πολιτικό θέμα.

Για εμάς το θέμα του νοσοκομείου δεν είναι πολιτικό. Είναι θέμα επιβίωσης για όσους θέλουν να ζήσουν σε αυτό το νησί.

Όσοι ορθά μας κατηγορούν ότι αργήσαμε να αντιδράσουμε και ότι βλέπουμε το δέντρο και όχι το δάσος, είναι αυτοί που τώρα τους θέλουμε μπροστά μαζί μας, σε αυτό που κάνουμε. Ήρθε επιτέλους η ώρα να κάνουμε κάτι όλοι μαζί. Και αν καταφέρουμε να σώσουμε έστω ένα δέντρο, θα έρθουν και άλλοι που θα θέλουν να ακολουθήσουν το παράδειγμά μας. Έτσι ξεκινώντας από ένα δέντρο μπορούμε να σώσουμε το δάσος.

Ακόμα και η απλή δημιουργία προηγούμενου, θεωρείται πολιτική νίκη ενάντια σε αυτούς που μας κυβερνούν και μπορεί να αποτελέσει την αρχή και άλλων νικηφόρων κοινωνικών αγώνων.

Το «Ούλοι Εμείς, Εφέντη» είναι πολιτισμική κληρονομιά μας για την οποία είμαστε περήφανοι.

Το νοσοκομείο της Ικαρίας είναι επίσης κληρονομιά μας. Είναι η δικιά μας ιστορία και αν αυτή η ιστορία φτάνει στο τέλος της τότε αυτό το τέλος πρέπει να το γράψουμε εμείς. Και αυτό, οι τύποι του υπουργείου, οι «Αφεντάδες», πρέπει να το βάλουν καλά στο μυαλό τους.

Γι’αυτό «ούλοι εμείς» πρέπει να είμαστε εκεί στις 7 του Ιούνη.

Σιδερής Πασβάνης, «Αράπης»

Σκέψεις μετά την πανικαριακή συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την Υγεία
ΙΚΑΡΙΑ: Ζούμε πολύ αλλά ζούμε κατά τύχη

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.