Μια φορά κι έναν καιρό, τέλη 19ου αιώνα - αρχές 20ου, είχε καλέσει ο Μητροπολίτης Σάμου τους παπάδες του νησιού μας να τον συναντήσουν στον Άγιo Κήρυκο, για να μιλήσουν για θέματα των ενοριών τους, πιστών και εκκλησιών, για έσοδα και ανάγκες. Κι αφού τα΄πανε και τα συμφωνήσανε κι ήταν έτοιμοι οι παπάδες να πάρουν τον δρόμο της επιστροφής κι ο Μητροπολίτης να κατευθυνθεί προς το σπίτι του δημογέροντα, που τον περίμενε ζεστή φιλοξενία και περιποιημένη μερίδα κρέατος στο τραπέζι, ένας παπάς, στα πλαίσια και των οδηγιών που δικαιούνταν, θέλησε να πληροφορηθεί πότε θα γιορταζότανε εκείνη τη χρονιά το Πάσχα.

Κι ο Μητροπολίτης του απάντησε ως εξής: «Τέκνο μου, οι γραφές λένε την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας, δηλαδή σε πενήντα ημέρες».

Ικανοποιημένος ο παπάς, αγόρασε από τον Άγιο κουκιά και έβαλε 50 μέσα στο φλασκί με το νερό του. Κινώντας με τα πόδια για το μακρινό χωριό του, έφαγε ένα κουκί για να καλύψει την πρώτη μέρα και το ίδιο θα έκανε και στο εξής, μέχρι να τελειώσουν τα κουκιά, οπότε και θα ήταν και η ώρα της Ανάστασης. Γυρίζοντας στο σπίτι του και τις ασχολίες του, ξεχάστηκε και δεν είπε τίποτα στην παπαδιά. Έλα, όμως, που εκείνη παρατηρώντας τον παπά να μασουλάει κάτι που έβγαζε από το φλασκί κάθε πρωί, πήγε κι έψαξε. Απορημένη, μονολόγησε: «Βρε, κοίτα να δεις, αρέσουν του παπά μου τα βρεχτοκούκια! Κάτσε, να του τα συμπληρώσω». Ο παπάς ανυποψίαστος συνέχισε την καθημερινή συνήθεια, ένα κουκί κάθε πρωί. Εκείνος έπαιρνε και η παπαδιά συμπλήρωνε. Κι έτσι τα βρεχτοκούκια τελειωμό δεν είχαν…

Περνούσε ο καιρός, μεγάλωναν οι μέρες, πάει η άνοιξη, έπιασε η ζέστη, οι χωριανοί κινήσανε για τις θάλασσες κι Ανάσταση πού…

Κάποια μέρα καλοκαιρινή , θυμήθηκε η παπαδιά να εκφράσει την απορία της: «Παπά μου, τι έγινε με το Πάσχα φέτος;». Κι ο παπάς αμήχανος έδωσε παροιμιώδη απάντηση:

«Αχ, παπαδιά,
κατά που λένε οι γραφές,
κι ομολογεί κι η φλάσκα,
ούτε φέτος θα’ χουμε Λαμπρή
ούτε του χρόνου Πάσχα…»

Βάνα Τσαμπή
vana.tsampi@yahoo.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Βάνας Τσαμπή.