Μεγάλο Σάββατο, η ώρα πλησιάζει μεσάνυχτα. Το χωριό του Καρκιναγρίου αντηχεί από ψαλμωδίες καθώς τα ηχεία της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στη διαπασών εκπέμπουν τις ψαλμωδίες. Πλησιάζεις, κόσμος στο προαύλιο. Όλα κανονικά. Μπαίνεις μέσα στην εκκλησία, άδεια! Ούτε παπάς, ούτε ψάλτης! Τίποτα! Ψυχή ζώσα! (Δεν έχει αναστηθεί ακόμα και ο Κύριος). Στη γωνία, ένα λαπτοπ μεταδίδει από το διαδίκτυο την αναστάσιμη λειτουργία. Δείτε το βίντεο που μας έστειλε ο φίλος Ζαχαρίας Πλάκας.
Από τους όρους που χαρακτηρίζουν τη μεγαλύτερη γιορτή του χριστιανισμού, το Πάσχα – Πασχαλιά, Λαμπρή, Πρώτη Ανάσταση, Ανάσταση, Αγάπη, επιλέγω τον όρο Λαμπρή, ο οποίος επικρατεί στην Ικαρία και, πέρα από το θεολογικό περιεχόμενο της Ανάστασης του Χριστού, σηματοδοτεί τα σύμβολα που συνδέονται με την γιορτή.
Μεγάλη Παρασκευή, όπως κάθε χρόνο, στο νεκροταφείο του Kαραβοστάμου για τη δίκη μας μέρα των νεκρών. Μόνο που φέτος όλα είναι διαφορετικά, πολλές απώλειες για το χωριό, κάποιος άλλαξε τη σειρά, κάποιο λάθος έγινε. Γλυκύτατο μου τέκνο, ο πόνος λένε της μάνας ειναι μια πληγή που δεν κλείνει ποτέ. Ίσως μαθαίνει μόνο να ζει με το μαχαίρι στην καρδιά, σε κάθε αναπνοή, σε κάθε ύπνο, σε κάθε ξύπνημα είναι εκεί και δε φεύγει.
Είναι αληθινή τύχη να βρεθεί κάποιος τις µέρες του Πάσχα στους Φούρνους. Γιατί, εκτός από τα έθιµα που είναι πατροπαράδοτα σ' όλη την Ελλάδα -όπως ο στολισµός κι η περιφορά του Επιταφίου- υπάρχουν και πολλές ιδιαίτερες εκδηλώσεις: ανάµεσά τους το στήσιµο και κάψιµο του Σωρού τη βραδιά της Ανάστασης, το κάψιµο του οµοιώµατος του Ιούδα και τα φανταστικά πυροτεχνήµατα. Χαρούµενη νότα αποτελούν τα παιδιά, που συµµετέχουν µε τον τρόπο τους έξω από την εκκλησία του Αγ. Νικολάου, στην επιλογή των λουλουδιών του επιταφίου.