Πριν σε γνωρίσω είχα μαυρα μεσάνυχτα… Για πολλά… Για όλα! Τι σημαίνει πάθος, τρέλα, αγάπη, πόνος ακόμα και τι σημαίνει Ικαρία! Κι ήρθες εσύ να μου μάθεις κι ας έμοιαζες ο πιο ακατάλληλος δάσκαλος. Θες λόγω ηλικίας;  Εμπειριών; Περάσαμε και περνάμε τόσα πολλά. Τόσα που μια ζωή δεν φτάνει σ’ άλλους να τα ζήσουν. Τα πάνω και τα κάτω μας,το μαζί και το χωριστά, την αγάπη και το βαθύ μίσος. Ίσως είσαι αυτό που λένε «κάρμα». Μα η  πιο έντονη απ’ όλες τις στιγμές μας, ήταν το καλοκαίρι που περάσαμε μαζί στο νησί. Θυμάμαι κάθε μας στιγμή με όλες τις λεπτομέρεις. Απ’ την ώρα που πάτησα το λιμάνι του Ευδήλου μέχρι το δρόμο για το Καραβόσταμο! Το άγνωστο ως τότε σ εμένα χωριό που έμελλε να σημάνει σχεδόν όλη μου τη ζωή. Κι όπως μίκραιναν τα χιλιόμετρα, μεγάλωσε μέσα μου η αγωνία, η ανυπομονησία και ο πόθος να σε δω… Το πρώτο καλοκαίρι μας μαζί! Σ’ αντίκρυσα κι ήταν θαρρείς η πιο όμορφη στιγμή της ζωής μου! Ενιωσα σα να βλέπω την πιο εκθαμβωτική ανατολή! Δεν ξερω κάν γιατί ενιωσα έτσι! Εσύ έμοιαζες τόσο περήφανος που ήμουν εκεί, που θα μας έβλεπαν οι αγαπημένοι σου μαζί, που θα με γνώριζαν, που θα μου έδειχνες όλα όσα ξέρεις για τον τόπο που τόσο αγαπάς, τον τόπο μας! Θυμάμαι ολοκάθαρα τις βόλτες στο αμφιθεατρικό Καραβόσταμο, το λιμανάκι με τα τόσα φύκια που δε σε τρόμαζε στιγμή ενώ με κορόιδευες που φοβόμουν. Την κάθε σπιθαμή του χωριού που συνόδευε και μια ιστορία, τις βουτιές μας στον αγριεμένο Αρη, τα βράδια που πέρναμε με τη σειρά τα μαγαζιά του χωριού,  αργά ως το πρωί. Ήθελες να μου τα δείξεις όλα, να γίνω Καριωτίνα! Κι εκεί αφησα την καρδιά μου, στο χωριό σου που έγινε δικό μου. Που κρατώ στη μνήμη μου για να κρατώ κι εσένα μαζί. Μετά από δυο εβδομάδες έφτασε η ώρα ν’ αποχωριστούμε. Τόσους αποχωρισμούς κι ακόμα δεν έχω συνηθίσει. Έχω την εικόνα μας να κλαίμε εσύ στο λιμάνι κι εγώ στο πλοίο , να κοιτιώμαστε μέχρι το καράβι να ξεμακρύνει.

Μπορεί να μην είμαστε πια μαζί, όμως βλέπουμε ακόμη ο ένας στα μάτια του άλλου την υπόσχεση… «Εμείς θα ζήσουμε στην Ικαρία.»

Μου το χρωστάς…

H.K.

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.