Η μικρή θα ‘τανε στα τέσσερα, αν θυμάμαι καλά. Είχε βήχα επίμονο. Η μάνα της την πήγε στο γιατρό. Παραθέριζε ο άνθρωπος, αλλά, μια και ήταν ο μόνος γιατρός στο χωριό και ντόπιος, δεχόταν και επισκέψεις ασθενών. Μέσα Αυγούστου. Απογευματάκι.  

Εξέτασε το παιδί και μετά έδωσε τις οδηγίες:
-Εν είναι τίποτα σοβαρό, αλλά α του δώκεις αυτό το σιροπάκι μέχρι την Πέμπτη και μετά α το δω ξανά, λέει ο γιατρός με βαριά ικαριακή προφορά, παρά τα τόσα χρόνια διαμονής στην πρωτεύουσα.
-Μα, γιατρέ, αύριο είναι Πέμπτη. Εννοείτε σε μια βδομάδα;
-Αύριο είναι Πέμπτη; Αφού σήμερα είναι Σάββατο. Εεεε; Σάββατο εν είναι;
-Όχι, Τετάρτη.

Βγαίνει στο χωλ, όπου περιμένουν κι άλλοι ασθενείς.
-Βρε παιδιά, Σάββατο εν έχουμε σήμερα; Γιατί α με λωλάνει το Ρηνιώ...
-Τρίτη έχουμε, του λέει μια κυρία.
- Όχι Τρίτη, αύριο είναι Τρίτη. Σήμερα έχουμε Δευτέρα, διορθώνει με βεβαιότητα γεράκος φιλοσοφημένος.
-Ε, να που τα ‘χουμε χαμένα ούλοι μας, λέει ο γιατρός αγανακτισμένος. Βρε, να βρούμε κάνα ημερολόγιο... Έχω κάμποσα...

Αρχίσει ν’ ανοίγει συρτάρια, να κατεβάζει χαρτούρες από τα ράφια, βρίσκει τελικά μερικά ημερολόγια. Άλλα του ’85, αλλά του ’89, κανένα του έτους που διανύαμε. Τα κινητά δεν κυκλοφορούσαν πολύ τότε.

-Βρε σεις, τι α κάμουμε; ρωτάει ο γιατρός. Είναι δυνατόν να μην ξέρουμε τη μέρα; Α, τό ‘βρα! Μισό λεπτάκι...

Βγαίνει στην αυλή του.

Ήταν η ώρα που άρχιζαν να κατεβαίνουν οι χωριανοί για βεγγέρα.

-Τι κάμνετε; Καλά; Και μεις εδώ, τα ίδια... Μπας και ξέρετε τι μέρα έχουμε σήμερα;
-Παρασκευή  έχουμε. Ησάστισες, γιατρέ; του λέει με σιγουριά κύριος μετά της συζύγου.
-Παρασκευή είχαμε προχτές, τον διορθώνει η σύζυγος. Να που εσύ ησάστισες... Ε θυμάσαι που την Παρασκευή είχαμε πάει στην εφορία στον Άγιο;
-Βρε, έλα στα συγκαλά σου, τη διορθώνει ο σύζυγος. Αυτό ήτανε την πρώτη βδομάδα. Ε στέκεις καλά, μου φαίνεται...

Το επόμενο ζευγάρι τα ίδια. Το μεθεπόμενο επίσης. Άλυτο το μέγα θέμα της ημέρας...

Ο γιατρός μπαίνει ξανά μέσα.
-Άκου, επειδή ε θα βγάλουμε άκρη, α δώκεις του παιδιού το σιροπάκι για πέντε μέρες. Αλλά α τις μετράς καλά, ε;

-Τελικά τη μέρα τη μάθατε; ρωτάω τη φίλη μου.
-Όχι, αλλά καθώς διέσχιζα την πλατεία γινόταν ο κακός χαμός στα καφενεία. Καυγάδες, φωνές... Το θέμα της ημέρας, λέμε! Τώρα, ποιας ημέρας, α σε γελάσω...

Δέσποινα Σιμάκη

desikaria@yahoo.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Δέσποινας Σιμάκη.