Η περιβαλλοντική τραγωδία που συντελείται στην Κίνα, στο όνομα της οικονομικής ανάπτυξης,  δεν έχει τέλος. Το 10% της παραγωγής ρυζιού έχει προσβληθεί από κάδμιο. Είναι τοξικότατο και προκαλεί καρκινογένεση ενώ το ρύζι είναι βασικό είδος διατροφής, όχι μόνο των Κινέζων αλλά ολόκληρου του πλανήτη. Από τα ορυχεία μολύβδου, κασσίτερου και χαλκού της χώρας έχει μολυνθεί ο υδροφόρος ορίζοντας (σε συγκεκριμένες περιοχές έχει προσβληθεί το 60% της συγκομιδής).

Η διόγκωση της γεωργικής βιομηχανίας και η αστικοποίηση έχουν οδηγήσει τα τελευταία 30 χρόνια στην αποξήρανση του 40% των λιμνών. Σαν να μην έφτανε αυτό, η χώρα πλήττεται από τη χειρότερη ξηρασία των 60 τελευταίων χρόνων. Οι τιμές θα εκτιναχτούν στα ύψη και σε αναμονή αυτού οι παραγωγοί σιτηρών επιμένουν να κρατούν τις σοδειές στις αποθήκες τους. Το 1/4 των εδαφών της Κίνας είναι έρημος ή εδάφη που ερημοποιούνται και με τα σημερινά δεδομένα θα χρειαστούν τρεις αιώνες για να αναστραφεί αυτή η κατάσταση.

Η τίγρης της νότιας Κίνας, το σπανιότερο από τα πέντε υποείδη, βρίσκεται στα πρόθυρα της εξαφάνισης, καθώς μόνο 30 έχουν απομείνει στα ορεινά δάση της χώρας λόγω της περιβαλλοντικής υποβάθμισης. Ποιος όμως θα ασχοληθεί με μερικές μεγάλες γάτες όταν π.χ. η μόλυνση, για το 2004, είχε οικονομικό κόστος ισοδύναμο με το 3% του ΑΕΠ. Ο όρος Πράσινο ΑΕΠ απαγορεύθηκε από την κυβέρνηση, δεν είναι ώρα για τέτοια.