ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - του Γιάννη Κέφαλου
του Γιάννη Κέφαλου
01/11/2010 - 17:30Τ’ άγρια τ’ αγκάθια των καιρών
Απάντηση στην ηλεκτρονική επιστολή του υφυπουργού Υποδομών, Μεταφορών & Δικτύων, κ. Μαγκριώτη.
25/10/2010 - 15:06The never ending story
Φύγαμε από το χωριό λίγο πριν τον πόλεμο. Τώρα που το σκέφτομαι πρέπει να κόντευα τα δέκα, τότε δεν ήξερα. Μόνο η μάνα ήξερε, χάραζε τις ημερομηνίες γέννησής μας πίσω από την εικόνα της Αγίας Παρασκευής. Η μάνα ήταν σοφή, ήξερε τα πάντα, πότε έρχονται τα Χριστούγεννα, πότε βγαίνει το ψωμί από το φούρνο, πώς πέφτει ο πυρετός.
09/10/2010 - 17:08Και μετά;
Εξαντλείς το γόνιμο χώμα και μετά ξοδεύεις βουνά χημικών λιπασμάτων για να συνεχίσει να δίνει καρπούς.
23/09/2010 - 13:12πέτρα, ψαλίδι, χαρτί
Η κοπέλα, όταν μπήκε στο ταχυδρομείο, βαστούσε μια κάρτα στο ένα χέρι κι έναν φάκελο αλληλογραφίας στο άλλο. Οποιοσδήποτε κι αν την έβλεπε θα καταλάβαινε ευθύς αμέσως τι ακριβώς ήθελε.
15/09/2010 - 08:03Οι πριγκηπέσες μας
Πριν δέκα χρόνια κυκλοφόρησε ένας ακόμη ανήσυχος δίσκος του Σωκράτη Μάλαμα με τίτλο «ο φύλακας κι ο βασιλιάς». Αγκαλιάστηκε αμέσως κι άρχισαν να ξεχωρίζουν τραγούδια, το ένα μετά το άλλο. Ανάμεσά τους και η «πριγκηπέσα».
28/08/2010 - 19:20Αντοχές
Καθόμαστε κοντά στη θάλασσα και πίνουμε το ποτό μας. Κοιτάζει ο ένας τον άλλον στα μάτια και προσπαθεί μέσα στο μετρημένο χρόνο των λίγων εβδομάδων να μάθει όσα συνέβησαν μέσα στο χειμώνα που προηγήθηκε και που μόνο συνοπτικά αναφέρθηκαν σε τηλεφωνήματα ή σύντομα μηνύματα.
24/07/2010 - 14:42Προσγείωση
Οι μήνες πέρασαν κι αφήσαμε τα χνάρια μας στον ουρανό. Λευκές γραμμές, εκεί, ψηλότερα από τα σύννεφα, για κάθε προορισμό. Θυμηθήκαμε και νοσταλγήσαμε. Μάθαμε για αποφάσεις που μας θύμωσαν. Ακούσαμε για γεγονότα που μας πίκραναν ή μας χαροποίησαν. Προβληματιστήκαμε κι αναρωτηθήκαμε.
14/07/2010 - 21:17Προς άγνωστο παραλήπτη
Με λένε Παναγιώτη. Όχι γιατί έτσι έλεγαν τον παππού μου αλλά γιατί γεννήθηκα στις 15 Αυγούστου. Παρόλα αυτά η χάρη της δεν με προστάτεψε.
26/06/2010 - 22:03Προσκλητήριο
Τέτοια εποχή, τέλος του Ιούνη, φτιάχναμε τις βαλίτσες, σε κλίμα απίστευτης αδημονίας και λαχτάρας, για να έρθουμε στο νησί και να περάσουμε τις καλοκαιρινές διακοπές με τη γιαγιά και τον παππού. Ο μπαμπάς μας συνόδευε, έμενε μόνο λίγες μέρες και περίμενε τη σειρά του για να προστεθεί αργότερα στις υπόλοιπες αφίξεις του Αυγούστου, μαζί με πάρα πολλούς συγγενείς.
13/06/2010 - 13:25Τυχαίο; Ο Μπαμπινιώτης δε νομίζει!
Μιμούμαστε τα πάντα. Από τις τελευταίες τάσεις της μόδας μέχρι τις συμπεριφορές των άλλων, τις κινήσεις τους, τις εκφράσεις τους. Οι περισσότεροι δεν έχουμε ως ζητούμενο να διαφέρουμε ή έστω να προβάλουμε τη δική μας άποψη και αισθητική.
