Είναι εκείνο το παράθυρο, που όποτε το σκέφτομαι, πλημμυρίζω χαρά… σχεδόν βουρκώνω.  Είναι ένα παράθυρο με θέα πανοραμική στο Ικάριο, ανοιχτά του Ευδήλου, στο Κυπαρίσσι.  Μ’ αρέσει να κάθομαι μπροστά στη κυανή κορνίζα του και να χαζεύω καρέ-καρέ τη διαδρομή του ήλιου, το αιώρημα του γλάρου, τη ρότα του καϊκιού, το πέρασμα ενός φίλου.

Άμα σταθείς και συ μπροστά στο παράθυρο θα δεις τη «μαγική εικόνα».

Η πρώτη πράξη που κάνω, σχεδόν τελετουργικά, όποτε κατεβαίνω στο νησί.  Το πλοίο μ’ αδειάζει χαράματα.  Επιβιβάζομαι στο αμάξι μου.  Φτάνω στο ιερό μέρος.  Σβήνω τη μηχανή.  Κατεβαίνω απ’ τ’ αμάξι και κατηφορίζω ένα μικρό μονοπάτι γεμάτο ξεράγκαθα και σπάρτα.  Φτάνω στο εγκαταλειμμένο κυβόσχημο πέτρινο σπιτάκι αρμολογημένο με υλικά που δεν αλλοίωσε ο χρόνος.  Τεχνίτες άλλης εποχής…  Σχεδόν αντανακλαστικά βγάζω από τη τσάντα το cd player μου.  Σπρώχνω την πόρτα και μπαίνω μέσα στο σπιτάκι.  Βρίσκω τη σωστή οπτική γωνία και φορώ τ’ ακουστικά μου.  Κάθομαι μπροστά στο παράθυρο και πατώ το play… Όταν έρχονται τα σύννεφα από το χαμόγελο της Τζοκόντα.  Παραδίδομαι σ’ ένα κρυφό χαμόγελο που στο βάθος κρατά μια υπόσχεση χαράς….και η μουσική του Μάνου κάνει θαύματα. 

Σιγά-σιγά λαμπυρίζει ο χώρος και φέγγει το παράθυρο με θέα στο πέλαγος.

Στέλλα Κυριακού
thejackalsk@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Στέλλας Κυριακού.