Σίγουρα πολλά θα έχεις ακούσει για την Ικαρία. Το νησί που ξυπνά αργά και που ζει στους δικούς του, χαλαρούς ρυθμούς, τα γεμάτα διασκέδαση πανηγύρια, το κρασί που ρέει άφθονο και η ανεμελιά που χαρακτηρίζει κάθε "καριώτικη" στιγμή, είναι μόνο μερικά από τα πιο γνωστά χαρακτηριστικά των περισσότερων αφιερωμάτων και ταξιδιωτικών οδηγών για το μαγικό αυτό κομμάτι του Αιγαίου.
«Ανυπάκουος» βράχος στο Βόρειο Αιγαίο, όπως και ο νέος στον οποίο χρωστά το όνομά του. Ο μυθικός Ίκαρος, ο γιος του Δαίδαλου, αγνόησε την προειδοποίηση του πατέρα του και ο ήλιος έλιωσε το κερί που βαστούσε τα φτερά του. Ο νέος έγινε όνομα νησιού και υπόμνηση του ανθρώπινου ορίου. Χάρισε, όμως, σε αυτό το νησί την αιώνια ενέργειά του.
Tην ξέρεις για τα πανηγύρια με το χώμα να στενάζει απ’ τον Ικαριώτικο, για τους αργούς ρυθμούς και τη μακροζωία των κατοίκων της. Ώρα να τη μάθεις για τα παραδοσιακά χωριά της, τις άγριες θάλασσες, τα φαράγγια και τα βουνά της. Φτάνοντας στον Εύδηλο, το ένα από τα δύο λιμάνια της, θα νιώσεις μια αύρα που δεν ξεγελάει.
Με ένα πλούσιο αφιέρωμα, σήμερα, η Καθημερινή μάς μεταφέρει "Μαρτυρίες για θησαυρούς στον βυθό". Η ομάδα της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων, οι κάτοικοι των Φούρνων και οι περιπέτειες με δεκάδες θέσεις ναυαγίων στο Αιγαίο μέσα από δημοσιογραφική έρευνα, φωτογραφίες και βίντεο. Επιλέξαμε να μην το αναδημοσιεύσουμε εδώ αλλά να σας παραπέμψουμε απευθείας στον σύνδεσμο ώστε να μη χάσετε την ξεχωριστή interactive εμπειρία της διαδικτυακής περιήγησης.
Πώς ήταν οι διακοπές πριν κάνουμε παιδιά; Δεν θυμάμαι. Νιώθω σα να ήμουν ανέκαθεν μπαμπάς. Ή σαν η ζωή μου να ξεκίνησε πριν 6 χρόνια, μαζί με τον πρώτο μας γιο. Κι όμως υπήρχε κάποτε μια εποχή μυθική, μια προϊστορική εποχή, χαμένη από τη μνήμη, που ζει μόνο στις παλιές μας φωτογραφίες, σε δίσκους σκληρούς και αμείλικτους. Το θέμα με τις μυθικές εποχές είναι ότι δεν μπορείς να πιστέψεις ότι όντως μπορεί και να υπήρξαν. Υπήρξε ας πούμε κάποτε στιγμή που κοιμόμασταν όσο θέλαμε; Τι ώρα ξυπνούσαμε και με ποια αφορμή;