φωτογραφία: Σταύρος Παπακωνσταντινίδης

Γλυκιά μου κορούλα,

Σε βλέπω να κοιμάσαι στο κρεβατάκι σου και αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που ονειρεύεσαι. Πώς βλέπεις τον κόσμο μέσα από το δικό σου καθρέπτη της ψυχής. Είναι τόσα πολλά που ανυπομονώ να σου πω όταν θα αρχίσουμε να επικοινωνούμε με λόγια. Προς το παρόν μιλάμε με τα μάτια και την καρδιά και ίσως αυτό να είναι καλύτερο.

Ίσως να είναι καλύτερο γιατί με προβληματίζει τι θα πρέπει να σου πω για τον κόσμο που ήρθες. Βλέπεις είναι δύσκολο να στον περιγράψω όπως στα παραμύθια. Πώς να σου εξηγήσω ότι αντί για Χριστουγεννιάτικα στολίδια στους δρόμους βλέπουμε σκουπίδια; Ότι δεν μπορώ να περπατήσω μαζί σου από το πεζοδρόμιο γιατί είναι κατεστραμμένο ή έχουν σταθμεύσει πάνω του κάποιοι ασυνείδητοι οδηγοί; Ότι ζούμε σε μία απάνθρωπη πόλη με προβληματισμένους συνανθρώπους μας που παλεύουν να επιβιώσουν;

Πώς να σου εξηγήσω ότι η χώρα μας χρωστάει πολλά λεφτά σε «άλλους», οι οποίοι μας δανείζουν εκ νέου με σκοπό να μην καταφέρουμε να τους ξεχρεώσουμε ποτέ; Με ποιον τρόπο να σου διηγηθώ ότι μας ζητάνε να κάνουμε οικονομία, όχι για να ζήσουμε καλύτερα στο μέλλον, αλλά για να καταφέρουμε να ξεπληρώσουμε τα λάθη και τις κλεψιές κάποιων που συνεχίζουν να ζουν καλύτερα;

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και τα κανάλια θα προσπαθήσουν να μας πείσουν ότι ήρθε η εποχή να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας. Δηλαδή, γλυκιά μου κορούλα, μόνο στα Χριστούγεννα θα πρέπει να το κάνουμε αυτό; Δεν θα έπρεπε να συντρέχουμε και να βοηθάμε όποιον πραγματικά χρειάζεται τη στήριξή μας;

Ίσως το μόνο που θέλω να σου πω για τώρα είναι ότι η ζωή μας είναι μία ευλογία και θα πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε τα μικρά πράγματα που την κάνουν καλύτερη. Αυτό που θέλω είναι να σε πάρω να πάμε μία βόλτα στο βουνό. Εκεί που ο αέρας ανασαίνει έναν αλλόκοτο μυστικισμό. Εκεί που θα νιώσουμε την ανάσα των δέντρων. Εκεί που θα ακούμε τη μυστική μελωδία της φύσης. Εκεί που θα δούμε αγκαλιασμένοι τη γαλήνη του δειλινού. Εκεί που θα κοιταζόμαστε και θα αντανακλάται στα ματάκια σου η φωτεινή μαρμαρυγή της ελπίδας. Εκεί, σε αυτήν του κόσμου τη γωνιά, θα δώσουμε τη δική μας υπόσχεση ευτυχίας.

Σταύρος Παπακωνσταντινίδης
stapap@gmail.com