Tέλος Ιουλίου. Βράδυ στην Αθήνα. Αργά. Σε κάποιο δρόμο στενό. Ζέστη και ανοιχτά παράθυρα. Μπύρες. Ησυχία. Μόνο τα air condition. Το νέο βουητό της πόλης. Τα air condition να αγκομαχούν να σε δροσίσουν. Στο βάθος παίζει κάποια τηλεόραση. Ειδήσεις. Απεργία. Θα κλείσουμε τους δρόμους. Φραπέ, ελληνική σημαία, παράνοια και μαγκιά. Μια χώρα γκρίζα, μίζερη, θυμωμένη. Μετράς απώλειες. Φοβάσαι. Οι αλλαγές πάντα σε φόβιζαν. Πώς θα είναι μετά; Υπολογισμοί, λογαριασμοί, ανασφάλεια. Άλλη μια μπύρα. Έλα, πες κάτι άλλο.

Θες να φύγεις. Λίγες μέρες ακόμα. Δεν αντέχεις, θες να περάσουν. Όχι, δε θες. Αποφάσισε. Αυτές οι μέρες είναι οι πιο δύσκολες. Και οι πιο όμορφες. Οι μέρες πριν ξεκινήσει το καλοκαίρι σου. Τις περιμένεις όλο το χειμώνα. Ε; Είναι εδώ.

Ετοιμάστηκες; Άντε πες. Έχεις κάνει σχέδια γι’ αυτό το καλοκαίρι; Όχι, δε χρειάζεται. Πώς θα ήθελες να είναι; Δεν το σκέφτεσαι καν. Ξέρεις πώς θα 'ναι και αυτό σου αρέσει. Μια βουτιά σε γνώριμα νερά. Παξιμάδι και καθούρα το πρωί μετά από πανηγύρι. Ένα  καριώτικο. Να χορέψεις ταγκό. Με κάποια. Με κάποιον. Να κλείσεις τα μάτια και να χορεύεις μαζί του. Ταγκό και να ξημερώνει. Επικίνδυνα πράγματα. Αφού ρωτάς, αυτό είναι το σχέδιο. Πάλι. Αυτό θες. Όλα τα άλλα μετά, εντάξει;

Άντε…Καλό καλοκαίρι!

menelaos@ikariamag.gr

υγ.Το νου σου μόνο ε; Πρόσεξε η ευχαρίστηση που θα νιώσεις από αυτές τις μέρες, να μην είναι μικρότερη από την μελαγχολία που θα την διαδεχτεί. Bye!