-Ιταλία;
-Ι Κ Α Λ Ι Α !
Τα χέρια στη μέση κι ένα θυμωμένο μουτράκι που και το ρο να έλεγε, πάλι Ιταλία θα άκουγαν. Η Ικαρία δεν ήταν και τόσο δημοφιλής προορισμός στο νήπιο.
Μα βρε αγάπη μου, ποιά πρώτη μνήμη; Έχω μια θύελλα από μνήμες μέσα στο κεφάλι μου εδώ και μέρες. Κάτι φωτογραφίες που ποζάρω με νάζι στα βράχια του Άρη, 70 εκατοστά παιδάκι, δε με βοήθησαν και πολύ να διαλέξω κάποια.
Η πρώτη μνήμη.. είναι η φιλενάδα μου με τα μεγάλα πράσινα μάτια που επέμενε ότι ήμασταν ξαδέρφες ενώ δεν είμαστε. Ένα αγοράκι με μεγάλα μπλε μάτια που παίζαμε μαζί στα «σίδερα» κι εγώ ήθελα να το κερδίζω πάντα. Είναι η καθησυχαστική φωνή της μαμάς μου να με διαβεβαιώνει ‘οτι κι εγώ μοιάζω καριωτίνα, γιατί έχω μεγάλα κι ωραία μάτια κι ας είναι καφετιά. Τα γούρλωνα στον καθρέφτη περήφανα.
Τα μεγάλα κύματα του Αυγούστου να μου μπουμπουνίζουν το κεφάλι, λίγο πριν και λίγο μετά πολλές παιδικές σκληριές... Μικρά γατάκια σ' ένα καλάθι στο υπόγειο, όμορφα, χνουδωτά, να μυρίζουν πίτουρο και καλαμπόκι. Τα εκστασιασμένα πρόσωπα των ξαδερφιών μου όταν βρίσκαμε αυγά σε επικίνδυνες γωνίες του κοτετσιού. Μια αγελάδα στο ρέμα που θα ορκιζόμουν ότι ήταν πιο μεγάλη κι από ελέφαντα.
Η μυρωδιά των ξερών χόρτων ίσα με το μπόι μου που παραμέριζα με δυο χεράκια τα μεσημέρια της εξερεύνησης. Το δροσερό γεφύρι του διαβόλου που ξαπλώναμε τα βράδυα.. από πάνω πλατάνια και το πλανητάριο.
Κωστάκη, κάνε φτου ξελεφτερία για όλους!!
Ένα σμήνος μικρά παιδάκια έτρεχαν παίζοντας στο γιαλό, ανάμεσά τους κι εγώ. Έχω δεκάδες σημάδια στα πόδια μου από τρεξίματα που δεν πήγαν τόσο καλά. Λίγο αίμα και μερικά χαλίκια στα γόνατα έκαναν τον μπαμπά μου να πετάγεται ακόμα πιο ψηλά απ' όσο ήδη στέκεται. Και αλάτι στο λαιμό για μήνες…
Αν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι, είναι η καρδιά μου που χτυπούσε ευτυχισμένη σαν ταμπούρλο όταν, κατεβαίνοντας από το πλοίο στο λιμάνι, μας τύλιγε μια πηχτή, θολή, γλυκιά, γνώριμη κι αγαπημένη στρώση καριώτικης νύχτας κι εγώ ξεφώνιζα: «Φτάσαμε στον παράδεισο!!!»
Δωροθέα Τεμπέλη
doratempeli@yahoo.gr
Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Δώρας Τεμπέλη.