Συζητήσεις επί συζητήσεων. Λόγια μεγάλα. Υποσχέσεις μάταιες. Σχέδια ανεφάρμοστα.

Πώς είναι δυνατόν όλοι να έχουν  πάντα κάτι να πουν, να απαντήσουν, να συμβουλέψουν ακόμα, επί παντός επιστητού, όλους τους υπόλοιπους;
Νομίζω κουράστηκα να ακούω άδεια λόγια. Θέλω να δω πράξεις.

Το παρακάτω ποίημα έχει τίτλο: Πράξεις, και όχι λέξεις και το μοιράζομαι μαζί σας (σε ελεύθερη μετάφραση):

Ο άνθρωπος των λόγων και όχι των πράξεων είναι σαν ένας κήπος με αγριόχορτα.
Όταν τα αγριόχορτα αρχίζουν να μεγαλώνουν, είναι σαν ένα χιονισμένο τοπίο.
Όταν το χιόνι αρχίζει να πέφτει, είναι σαν να έρχονται πουλιά στον τοίχο σου.
Όταν τα πουλιά πετάξουν μακριά, είναι σαν να βλέπεις έναν αετό στον ουρανό.
Όταν ο ουρανός αρχίζει να βροντά, μοιάζει να έχεις ένα λιοντάρι έξω από την πόρτα σου.
Όταν η πόρτα σου αρχίζει να σπάει, είναι σαν να σου καρφώνουν ένα ξύλο στην πλάτη.
Όταν η πλάτη σου αρχίζει να πονάει, είναι σαν να σε καρφώνουν στην καρδιά.
Όταν η καρδιά σου αρχίζει να αιμορραγεί, τότε είσαι νεκρός, πραγματικά νεκρός.

Πηγή: a man of words and not of deeds

Μόνικα Μάγγουρα
monika@ikariamag.gr