Σε αυτή την πτήση θα μιλήσουμε για το πετούμενο του ikariamag, τον Νικόλα. Ο Νίκος που λέτε, είναι από αυτούς τους ανθρώπους που τους γνωρίζεις, είστε μαζί για καμιά ώρα και μετά φεύγεις και πας σπίτι για να κλάψεις τη μοίρα σου επειδή είσαι άχρηστος, αμόρφωτος και δεν έχεις καταφέρει τίποτα στη ζωή σου. Γιατί;
«Δε φεύγω. Με διώχνουν. Ποιοι; Όλοι. Και εγώ μέσα σε αυτούς. Γιατί όχι εγώ; Όλοι μας φταίμε που απολαμβάναμε τη ζωή σε δανεικά. Μάθαμε βολικά να λέμε ότι η κρίση φταίει για όλα τα δεινά που μας βρήκαν. Η κρίση φταίει που η ζωή μας δυσκόλεψε και που οι δουλειές έγιναν πιο απαιτητικές; Υγεία, παιδεία, ποιότητα ζωής όλα χάλια. Για όλα αυτά η κρίση φταίει ή εμείς που το επιτρέψαμε τόσα χρόνια;»
Ο εγκλεισμός στο σπίτι από ανάγκη φέρνει πολλές αρνητικές επιπτώσεις. Σε κάνει αντικοινωνικό. Στην αρχή σου τηλεφωνούν για να βγείτε αλλά εσύ έχεις πάντα μία δικαιολογία για να καλύψεις την αφραγκία. Επικαλείσαι την κούραση ή μία άλλη υποχρέωση με αποτέλεσμα να σε ξεχνούν σταδιακά και μετά από καιρό να θεωρούν δεδομένο ότι δεν ανήκεις στην παρέα.
Άνθρωποι θα ψάχνουν για φαγητό στα σκουπίδια, μαθητές θα λιποθυμούν από την πείνα, ο αριθμός των αστέγων θα φθάσει στους 20.000 και θα συμπεριλάβει πρώην ευκατάστατους, η θλίψη, το άγχος και ο φόβος θα διαπεράσουν όλα τα ηλικιακά στρώματα (με μια προτίμηση στα παιδιά) και οι αυτοκτονίες θα αποτελέσουν σημαντικό ποσοστό θνησιμότητας.