Ανάμεσα στα εκατοντάδες κλισέ που κυκλοφορούν ελέω κρίσης, ένα που μου αρέσει είναι αυτό που θέλει την γενιά των 20ρηδων να είναι η χαμένη γενιά της κρίσης. Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης προφανώς έχουν κάνει μεγάλη προσωπική επένδυση, γιατί εμένα θα μου φαινόταν πολύ πιο λογικό να ακούσω ότι η χαμένη γενιά είναι αυτή των 30ρηδων.
Τα τοπικά συστήματα ανταλλαγών ή δίκτυα κοινωνικών ανταλλαγών όπως εναλλακτικά αναφέρονται, είναι ο τρόπος που (ξανα-)«ανακάλυψαν»* πολλές κοινωνίες, προκειμένου να επιβιώσουν μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και να ανακουφιστούν από τα οδυνηρά οικονομικά μέτρα, τη φτώχεια, την ανεργία και τη μιζέρια.
Στην προηγούμενη πτήση μου προσπάθησα να βρω κάτι θετικό μέσα σε αυτήν την καταχνιά. Παίρνοντας μία γερή δόση αντιμιζέριας θέλησα να εξάρω την προσπάθεια πολλών από εμάς να συνεχίσουμε το βηματισμό μας και να ονειρευόμαστε έναν ξάστερο ουρανό για το μέλλον. Σύντομα επανήλθα στη μίζερη ελληνική πραγματικότητα. Έναν κόσμο εξοργισμένο με όλους και με όλα.