16/12/2010 - 13:51Περί επάρκειας

Ήταν ένα ζεστό απόγευμα και ο Σωκράτης έκανε το συνηθισμένο του περίπατο. Πλάι του βάδιζαν ο Λύσις και ο Κτήσιππος με τους οποίους την προηγούμενη μέρα είχε μια συζήτηση έξω από το γυμναστήριο για τη φιλία.

30/05/2010 - 13:20ΕΣΥ πού ήσουν;

Έχω βουλιάξει κι εγώ μες τη συλλογική κατήφεια, μες την κατάθλιψη...

Είναι σαν να γυρνάει ο χρόνος πίσω και να βλέπεις τον εαυτό σου ξανά στα πέντε σου χρόνια. Άνθρωποι γύρω σου, μιλάνε χωρίς να καταλαβαίνεις τι θέλουν να πουν, σε αγνοούν, και όταν τελικά σου κάνουν τη χάρη να ασχοληθούν με την πάρτη σου, σου συμπεριφέρονται σαν να είσαι καθυστερημένο και προσπαθούν με ηλίθια επιχειρήματα να σε πείσουν ότι είσαι ακόμα πιο ηλίθιος απ’ αυτούς.

Η λιτότητα που άνωθεν επιβάλλεται σήμερα στους Έλληνες πολίτες, εξορθολογικοποιείται μέσω του επιχειρήματος ότι με την καινούρια τάξη πραγμάτων δεν προάγεται πλέον ο «καλομαθημένος» τρόπος ζωής.

Καλησπέρα σας. Λοιπόν ακούστε, και βάλτε τα καλά στο μυαλό σας γιατί θα τα πω μόνο μια φορά...

Τα άσχημα νέα περί κρίσης έχουν κατακλίσει την καθημερινότητα μας και τα γνωρίζετε. Εε;

11/04/2010 - 14:46V for Vendetta

Είναι ο V. Και η Evey. Ο V ένας ορκισμένος επαναστάτης και η Evey η πιστή σύμμαχός του. Ζουν στο Λονδίνο του 2020. Εκεί την εξουσία έχει καταλάβει από χρόνια μια φασιστική κυβέρνηση, με πρόσχημα να σώσει το λαό από μια επιδημία. Η κυβέρνηση στερεί την ελευθερία από τους πολίτες και μέσα από την τηλεόραση, την οποία και ελέγχει, καλλιεργεί στο υπνωτισμένο κοινό το αίσθημα του φόβου.

Όσο περνάει ο καιρός όλο και πιο πολύ το εθνικό μας πρόβλημά παίρνει τα χαρακτηριστικά αρχαίας τραγωδίας. Το αδιέξοδο που προβάλλει απειλητικά μπροστά μας, τα κόκκινα φωτάκια του κινδύνου που ανάβουν συνεχώς το ένα μετά το άλλο, αυτά ακριβώς κάνουν την εξέλιξη των πραγμάτων να μοιάζει με αυτήν των έργων του Ευριπίδη. Την οικονομική κατάρρευση, τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής, την απειλή και το φόβο για τα χειρότερα, διαδέχεται η εναγώνια αναζήτηση κάποιας λύσης.


Ακούσατε τις ειδήσεις;
Μας είπαν να πουλήσουμε τα νησιά μας;
Τι στο καλό; Τόσα νησιά πια, μην είμαστε και μονοφαγάδες. 

Πάντα σκεφτόμουν μεγαλώνοντας πόσο τυχερή ήταν η γενιά μου που δεν γνώρισε πόλεμο, φτώχια, εξαθλίωση, που δεν γνωρίσαμε το φόβο του ξένου κατακτητή. Μεγαλώσαμε ήσυχα χωρίς καμιά στέρηση μπροστά σ αυτά που έζησαν οι γονείς μας.

Σελίδες

ikariastore banner