Σε αυτή την πτήση θα μιλήσουμε για το πετούμενο του ikariamag, τον Νικόλα. Ο Νίκος που λέτε, είναι από αυτούς τους ανθρώπους που τους γνωρίζεις, είστε μαζί για καμιά ώρα και μετά φεύγεις και πας σπίτι για να κλάψεις τη μοίρα σου επειδή είσαι άχρηστος, αμόρφωτος και δεν έχεις καταφέρει τίποτα στη ζωή σου. Γιατί; Γιατί είναι από αυτούς τους τύπους που είναι έξυπνοι σε κάπως ενοχλητικό βαθμό (σόρρυ, Νίκο) και έχουν πετύχει πολλά και σημαντικά. Ένας τρόπος που μπορώ εγώ να αναγνωρίσω έναν τέτοιο άνθρωπο είναι η δουλειά του. Πχ, ο Νικόλας, μου έχει πει τι δουλειά κάνει 3-4 φορές, αλλά παραείναι επιστημονικό και πολύπλοκο για να το θυμάμαι. Κάτι με ενέργειες και λα λα λα.  Έχω πχ κι έναν πρώτο ξάδερφο, που κάτι κάνει με υδρογόνο στο Δημόκριτο και όλο αυτό είναι σούπερ εντυπωσιακό, αλλά ΔΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΛΕΝΕ. Το πιάσατε τέλος πάντων.

Ο Νικόλας που λέτε, εκτός του ότι είναι ενοχλητικά έξυπνος, είναι και πολύ καλό παιδί και πάρα πάρα πολύ όμορφος (αυτό το έβαλα γιατί θα το διαβάσει, καταλαβαίνετε…). Επίσης είναι πολύ καλή παρέα. Σε κάνει να γελάς, σου φτιάχνει το κέφι και χωρίς πλάκα, μαγειρεύει τέλεια και σε καλεί και στο σπίτι του να φας. Αμέ, τέτοιος τύπος είναι. Α, να μην ξεχάσω, είναι και 2 μέτρα άντρας (με την αντίστοιχη 2μετρη γυναίκα φυσικά, το νου σας!).

Μαντέψτε.

Ο Νικόλας φεύγει από την Ελλάδα και πάει στις Βρυξέλλες. Φεύγει ρε γαμώτο. Και παίρνει μαζί του το μυαλό του και το πνεύμα του και τα πτυχία του και τα βιβλία του και ένα κομμάτι από την καρδιά αυτών που τον ξέρουν. Και είναι κρίμα ρε γαμώτο, είναι κρίμα που αυτή η χώρα δεν μπορεί να τον στηρίξει και να τον αφήσει να της προσφέρει όλα όσα πολύτιμα έχει γι’ αυτήν. Και είμαι σίγουρη πως όλοι όσοι διαβάζετε τώρα, όλο και κάποιον «Νικόλα» έχετε και ξέρετε πώς νοιώθω. Και μπαίνετε κι εσείς στη διαδικασία να πείτε «Κάτσε ρε φίλε στην Ελλάδα, προσπάθησέ το λίγο ακόμα» μα τελικά αλλάζετε γνώμη γιατί απλά ξέρετε πως μάλλον είναι καλύτερο για εκείνους να φύγουν.  

Αυτή η πτήση λοιπόν είναι για το Νίκο. Που τον αγαπάμε πολύ και δεν θέλουμε να φύγει. Για το Νίκο που του ευχόμαστε τα καλύτερα γιατί ξέρουμε πόσα του αξίζουν.

Νίκο να φύγεις, να δουλέψεις, να βγάλεις πολλά λεφτά και να έρθεις να μας σώσεις, σε παρακαλώ. Κι αν δεν τα καταφέρεις με το σώσιμο, δεν πειράζει. Εμείς σ’ αγαπάμε έτσι κι αλλιώς. Α, και μακριά από τα λαχάνακια. Πίστη στη φέτα και το κοκορέτσι. :)

Ηλέκτρα Πάστη
elektra.pasti@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Ηλέκτρας Πάστη.