«Γράψε κάτι για την απόφασή σου να ζήσεις στο εξωτερικό»
«Γράψε κάτι για την Ελλάδα της απαξίωσης»
«Γράψε κάτι για την Ικαρία»

Πολλές οι προτάσεις φίλων για να ξαναγράψω στο ikariamag αλλά τι να πρωτογράψω; Τα ερεθίσματα πολλά αλλά πραγματικά δεν μπορώ να εστιάσω. Αρχικά η επιλογή μου να αποδεχτώ μία πρόταση από ένα πανεπιστήμιο και να ξαναζήσουμε οικογενειακώς στο εξωτερικό. Μετά ήταν η γέννηση του δεύτερου παιδιού μου, που όπως και στο πρώτο, είναι ό,τι πιο συγκλονιστικό μπορούσα να ζήσω.

Και μετά ήρθαν οι άλλες μεγάλες αλλαγές. Προσωρινή (;) διακοπή από ό,τι έκανα επαγγελματικά τόσο καιρό στην Ελλάδα. Συγκινητικοί αποχαιρετισμοί από φοιτητές, συναδέλφους και φίλους. Και τώρα ένα καλοκαίρι που ήδη νιώθω έξω από τα νερά μου, ανυπόμονος αλλά και ανήσυχος για αυτά που έρχονται από Σεπτέμβριο.

Ήταν διάφορα που με απασχολούσαν και άλλα τόσα που με έπειθαν να μείνω στη χώρα μου. Από τη μία, ένα μόνιμο «Ε και;» απαξίωνε την όποια προσπάθεια γινόταν. Μία μόνιμη απογοήτευση και μιζέρια που αργά και βασανιστικά μας έφθειρε. Από την άλλη, αυτή η αληθινή ζεστασιά ανθρώπων και φίλων που μία απλή έξοδος σε μία «καριώτικη» αυλή και ένα ποτηράκι κρασί είναι αρκετά να σε κάνουν να ξεχάσεις τα πάντα και να τα πάρεις όλα από την αρχή.

Τα τελευταία χρόνια νιώθω όλο και περισσότερο ξενάκι «Ικαριώτης». Δεν είναι μόνο οι καλοκαιρινές επισκέψεις μου στο νησί. Είναι το ενδιαφέρον μου για τις -μακριά από κάθε είδους αγκυλώσεις και κομπλεξισμούς- ικαριώτικες δημιουργίες του ikariamag . Είναι αυτή η ανάμνηση της γεύσης του παξιμαδιού με τον ελληνικό καφέ που δοκίμασα την πρώτη ημέρα που επισκέφτηκα το νησί. Είναι η ανυπομονησία να χορέψω τον ικαριώτικο (τον αυθεντικό) με την πρώτη ευκαιρία. Να ξαναβάλω τα σκονισμένα παπούτσια μου που ακόμα βρίσκονται σε ικαριώτικη «κατοχή», με δική μου υπαιτιότητα...

Και να τώρα που η ζωή με στέλνει «ξενάκι» στην Ικαρία του Περσικού Κόλπου. Είναι εκπληκτικό το να βρίσκεις παντού την Ελλάδα. Θα μου λείψει η χώρα; Αφάνταστα. Θα ήθελα να επιστρέψω; Με όλη μου την καρδιά. Χαίρομαι που φεύγω; Δεν ξέρω αν είναι φυγή. Ίσως είναι διέξοδος. Ίσως και ανάγκη για αναγνώριση. Σίγουρα είναι κάτι προσωρινό.

Εις το επανιδείν λοιπόν και ο Ίκαρος μαζί μας.

Σταύρος Παπακωνσταντινίδης
stapap@gmail.com

Αυτοί που Φεύγουν: Ελεύθερες πτήσεις για τη σύγχρονη μετανάστευση.

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις του Σταύρου Παπακωνσταντινίδη.