Κοιτώ το ημερολόγιό μου συνέχεια -ξανά και ξανά- και μετρώ τις μέρες που απομένουν μέχρι να αποδράσω για το νησί.  Κλείνω τα μάτια μου και σκέφτομαι ότι τελικά ο Αύγουστος είναι ο μήνας με τις «μεγάλες μνήμες»!  Έχουν αποτυπωθεί και απομνημονευτεί τόσα συναισθήματα, που καλύπτουν το φάσμα όλων των αισθήσεων –τα χρώματα και αρώματα του καλοκαιριού! 

Ήδη, σκηνοθετώ την αποβίβασή μου χαράματα στον όρμο του Ευδήλου.  Με το πρώτο παφλασμό να ηχεί στα αυτιά μου και την πελαγίσια αύρα να δροσίζει το σώμα και τη ψυχή μου.  Στέκομαι στην αποβάθρα και κοιτώ στο βάθος το πλοίο που χάνεται.  Η θάλασσα διάφανη, πρασινο-μπλέ, αγγίζει σχεδόν τον ουρανό.  Το οπτικό μου πεδίο απελευθερώνεται… και σαγηνεύεται από τις ανάκατες ευωδιές…του χώματος, των συκιών …τα ξερά σπάρτα.  Γέρνω το κεφάλι μου στο πλάι και ακούω το μελωδικό βιολί να δονείται από το δοξάρι και τα ρυθμικά χτυπήματα των ποδιών στο χώμα να χορεύουν τον «τσαμούρικο».  Πλημμυρίζω από συγκίνηση, στο κελάρυσμα του ερυθρού κρασιού από τα υψίπεδα του Πεζιού, που χύνεται στο κρασοπότηρο…το γεύομαι…

Ξύπνα!…Φτάσαμε!

Στέλλα Κυριακού
thejackalsk@gmail.com