Μια φορά κι έναν καιρό ΕΙΝΑΙ ένας Γιάννης. Ξέρετε, σπίτι δίχως Γιάννη, προκοπή δεν κάνει. Αυτός ο ξεχωριστός Γιάννης που λέτε, έχει ένα βιβλιοπωλείο στον Άγιο Κήρυκο και πουλάει αυτά τα ωραία πράγματα που μας αρέσει να αγοράζουμε όπως ας πούμε αυτοκόλλητα με αυτοκινητάκια και καρδούλες από χρυσόσκονη, μυρωδάτες μεγάλες γόμες που θέλεις πιο πολύ να τις φας παρά να σβήσεις με αυτές,
Έχω έναν φίλο στην Ικαρία που το σπίτι του είναι ανοικτό στο πέλαγος και τις παρέες. Στη μία πλευρά του κόλπου,του λιμανιού του Ευδήλου βρίσκεται η αποβάθρα και η άλλη άκρη,που σχεδόν κλείνει τον κύκλο,είναι ένας γρανιτένιος βράχος,σαν πριόνι,που έχει βαλθεί εδώ και αιώνες,μάταια,να κόψει την θάλασσα.
Άστα αυτά! Ξημερώνεις και πώς μάλιστα; Συνήθως μας βρίσκεις κάτω απ τα δέντρα. Σε μια πλατεία, στην αυλή ενός σχολείου, έξω απ την εκκλησία του χωριού ή σε μια εκκλησία στο πουθενά, κάπου στην Ικαρία. Μπροστά από ακατάστατους πάγκους με μισοάδεια μπουκάλια κρασί και λαδόκολλες με φαγωμένο κρέας. Ευτυχώς περισσεύει πάντα λίγο ψωμί να βουτάς στ’ απομεινάρια της σαλάτας αυτές τις δύσκολες ώρες.