Νησί στο ανατολικό Αιγαίο με 6 γράμματα.
Η αναφορά και μόνο του ονόματος του προκαλεί! Ενθουσιασμό, αντιδράσεις, σχόλια και ιστορίες…
Επιστήμονες και χίπηδες, τουρίστες και φοιτητές, φλώροι και ροκάδες -  όλοι έχουν κάτι να πουν.
Τα σχόλια συνήθως είναι χρωματισμένα με χρήση του υπερθετικού βαθμού.

Ι-Κ-Α-Ρ-Ι-Α

Κεφάλια γυρίζουν από διπλανά τραπέζια, μάτια γουρλώνουν, χαμόγελα σκάνε. Η αναφορά του ονόματος της δεν αντιμετωπίζεται ποτέ με αδιαφορία.

Όταν είπα «θα περάσω την πρωτοχρονιά στην Ικαρία», ήταν σα να είχα πει ότι θα πάω διακοπές στο φεγγάρι.

Μόλις έξι γράμματα και τέτοιος Μύθος;

Μύθοι και πραγματικότητες στο ίδιο τσουκάλι, πάντα στον υπερθετικό:
"Εκεί ζουν περισσότερο"
"Δουλεύουν λιγότερο. Έχω ακούσει ότι τα μαγαζιά ανοίγουν ότι ώρα θέλουν"
"Αγχώνονται ελάχιστα"
"ενυχτάνε περισσότερο"
"Έχουν τα καλύτερα πανηγύρια"

Δεν την ήξερα την Ικαρία. Πρώτη φορά την είδα φέτος την πρωτοχρονιά  - "Μα καλά, πήγες χειμώνα στην Ικαρία;"

Έψαξα, αλήθεια, αλλά δεν βρήκα υπερθετικό. Στον Κουντουμά, στον Άγιο και τον Φάρο, στην εκδρομή στον Εύδηλο, το Καραβόσταμο  και τη Μεσαριά δεν είδα μονόκερους ούτε μυθικά πλάσματα. Ανθρώπους είδα, να θέλουν να περάσουν καλά. Να επιθυμούν. Η Ικαρία είναι όμορφη!

Ανήμερα πρωτοχρονιάς είπα και τα κάλαντα στον Κουντουμά. Κάθισα σε αρκετά σπίτια ("Κάτσετε!"), έφαγα αρκετές πίτες και ήπια πολλά κρασιά! Χόρτασα αλλά η επιθυμία δεν κορέστηκε. Θέλω να ξαναπάω.

Τελικά οι Ικαριώτες ζουν περισσότερο από όλους; Η ερώτηση είναι λάθος και ο υπερθετικός πλεονάζων. Τις λίγες μέρες που έμεινα, χωρίς τις φανφάρες του δεκαπενταύγουστου, σε ένα ακριτικό νησί που αντιμετωπίζει και πολλές δυσκολίες, είδα ότι οι Ικαριώτες επιθυμούν και απλά ζουν.

Το μυστικό; Η επιθυμία είναι ζωή και η ζωή είναι υπερθετική από μόνη της.

«Να πας και καλοκαίρι, να δεις την πατρίδα του Διόνυσου». Θα πάω. Μου αρέσει όμως περισσότερο που πήγα χειμώνα και είδα το νησί της Μυρσίνης, της Αθηνάς, του Μάρκου, του Γιώργου και της Κικής.  Της Αλεξάνδρας, της Ελένης και του Αντωνάκη. Της Μαρίνας και του Μαυρίκου. Της Γεωργίας και του ξάδερφου Ισίδωρου. Της Λεμονιάς και της Γιολάντας. Είναι και λίγο δικό μου νησί τώρα, γιατί της χαμογέλασα και μου έκλεισε το μάτι!

Τελικά, μόλις έξι γράμματα και τόσος ντόρος; Τόσες ιστορίες; Γίνεται;
Μα, μόλις επτά νότες και τόσα εκατομμύρια τραγούδια; Γίνεται.

Λουκάς Παπαγγελής
loukas.papaggelis@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.