H συμμαθήτριά μου σε Γυμνάσιο και Λύκειο, Τίνα Βάμβουρα  καθυστέρησε την αναχώρησή της για την αγαπημένη της Ικαρία, αφού έπαθε βλάβη το πλοίο. Της απάντησα στο facebook ότι μπορεί να επισκεπτεί και άλλα νησιά της χώρας μας. Ωστόσο, η απάντησή της ήταν αφοπλιστική και περικλείει μέσα της τις αξίες της πατρίδας, της παράδοσης, της οικογένειας και της πίστης, καθώς και τα συναισθήματα μιας ανέμελης και γαλήνιας ζωής. Δεν το ξέρει ότι το ανέβασα, αλλά θα είναι η πρώτη που θα το δει!

"...Δε γίνεται να αφήσω το σπίτι να ρημάξει.Τα σπίτια στα νησιά θέλουν συντήρηση. Κάνανε πολύ αγώνα οι δικοί μου να το φτιάξουν μετά τη φωτιά του 1993 που κάηκε όλο το νησί και άνθρωποι. Πρέπει να πληρώσω και το νερό, γιατί εκεί είναι άλλος Θεός και δεν ξέρουν την ταχυπληρωμή... Επίσης με την οικονομική κατάσταση, δύσκολο να πας κάπου τόσες μέρες και να πληρώνεις ξενοδοχείο. Κατά καιρούς πάμε κι εκδρομές αλλού, έχω δει πολλά μέρη στην Ελλάδα.

03/07/2011 - 15:49η πιτσιρΙκαρία

«Το παιδί του βράχου» σε φώναζαν γιατί όποτε και να κοιτούσε κανείς τη θάλασσα, μέσα ήσουν! Άλλαζες δέρμα κάθε καλοκαίρι, μαύρη κουκίδα σ’ έναν πλανήτη μπλε, συντεταγμένη ευτυχίας σ’ ένα τέλειο κόσμο, με το μόνο λάθος του Δημιουργού ότι οι μπανάνες δεν είναι γεμιστές με μερέντα.

Προχθές το βράδυ, η Σελήνη ντράπηκε να εμφανιστεί έτσι. Άφωτη, μελί, καφέ, σα λερωμένη, με μια βαριά κι ασήκωτη σκιά ουράνιου σώματος να πέφτει καταπάνω της, και μάλιστα σε κατάμαυρο φόντο, που δε φωτιζόταν πια από την ίδια, όπως όλοι θα περιμέναμε κανονικά, λόγω Πανσελήνου...

Για την Ικαρία τον Ιούνιο, μακριά από τις ορδές των τουριστών του Αυγούστου, ούτε έχω γράψει, ούτε έχω ξαναπεί. Είναι ευκαιρία. Για την Ικαρία έχουν γράψει πολλοί – πρώτος εγώ αρκετές φορές. Έρωτας ανεξίτηλος – μια καλή μοίρα μου δωσε τη μισή καταγωγή από εκεί, την άλλη μισή από τη Νάξο.

31/01/2011 - 17:09thoughts

Ο Γιώργος Τσιμπίδης σκέφτεται (για την Ικαρία) ... και "γράφει"!

16/12/2010 - 00:05time

 

 

 

 Ο Γιώργος Τσιμπίδης

                               θέλει τον χρόνο του....

 

07/12/2010 - 15:59ψυχή μου

Στα όρη, στ' άγρια βουνά, ο Γιώργος Τσιμπίδης και η "ψυχή του" . Χωρίς λόγια...

28/08/2010 - 19:20Αντοχές

Καθόμαστε κοντά στη θάλασσα και πίνουμε το ποτό μας. Κοιτάζει ο ένας τον άλλον στα μάτια και προσπαθεί μέσα στο μετρημένο χρόνο των λίγων εβδομάδων να μάθει όσα συνέβησαν μέσα στο χειμώνα που προηγήθηκε και που μόνο συνοπτικά αναφέρθηκαν σε τηλεφωνήματα ή σύντομα μηνύματα.

26/06/2010 - 22:03Προσκλητήριο

Τέτοια εποχή, τέλος του Ιούνη, φτιάχναμε τις βαλίτσες, σε κλίμα απίστευτης αδημονίας και λαχτάρας, για να έρθουμε στο νησί και να περάσουμε τις καλοκαιρινές διακοπές με τη γιαγιά και τον παππού. Ο μπαμπάς μας συνόδευε, έμενε μόνο λίγες μέρες και περίμενε τη σειρά του για να προστεθεί αργότερα στις υπόλοιπες αφίξεις του Αυγούστου, μαζί με πάρα πολλούς συγγενείς.

31/05/2010 - 19:46Πρώτα χόρεψε….

Κάνει ζέστη. Το καλοκαίρι φέτος ήρθε γρήγορα, απότομα, όπως απότομα έφυγε η άνοιξη, όπως απότομα ήρθε, η μήπως δεν ήρθε(;) και όπως απότομα ήρθε και έφυγε ο χειμώνας. Ένας χειμώνας φλατ, περίεργος, δύσκολος. Ένας χρόνος δύσκολος. Ισοπεδωτικός. Εξουθενώθηκες. Απώλειες ανθρώπινες, απώλειες αναντικατάστατες, απώλειες συναισθηματικές, απώλειες ψυχικές, απώλειες υλικές.

Σελίδες

ikariastore banner