07/06/2017 (All day)Ινδία – Ικαρία

«Στην Ινδία δεν επιτρέπεται να καπνίζεις μπροστά σε μεγαλύτερους» μου είπε σοβαρά. «Πλάκα κάνεις», του απάντησα δύσπιστα. Έγνεψε αρνητικά. «Γιατί;» ρώτησα μετά από λίγο.

Αναρωτιόμουν πάντα..γιατί ένας Ίκαρος να κείτεται στη γη της Σικελίας; Έλεγα ότι η θάλασσα, αυτή που χωρίζει, ενώνει κιόλας, κι εδώ, στον Ακράγαντα, στη θάλασσα αυτή των ναών και με τη θάλασσα νότιο προπύργιο της κοιλάδας, ακόμα κι εδώ ταιριάζει.

Σούρουπο στον σταθμό του Μονάχου. Είχε περάσει η παραμονή της Πρωτοχρονιάς, τότε που έκλεισε η αστυνομία τον σταθμό, για να προλάβει τρομοκρατικό χτύπημα. Όσο να πεις εκείνο το βράδυ με τόσο κόσμο και με τα πειράγματα των νεαρών μέσα στην ανωνυμία και την ελευθεριότητα της βραδιάς, μια αγωνία τη ζήσαμε...

Είχε πια σκοτεινιάσει όταν το αυτοκίνητο πάρκαρε δίπλα στο ξενοδοχείο. Οι πόρτες άνοιξαν σχεδόν παράλληλα και βγήκαμε όλοι μαζί. Η Νατάσα κοντοστάθηκε και μας είπε να κοιτάξουμε ψηλά, στον ουρανό της Τσαγκαράδας, στα φωτεινά αστέρια. Κοίταξα ψηλά και σχεδόν αυτόματα είπα «Παιδιά συγνώμη, αλλά ο ουρανός στην Ικαρία είναι καλύτερος».

Δεν είναι μόνο το νησί. Είναι και το καράβι που είναι μέρος της «εμπειρίας». Πάντα ήταν άλλωστε για μας τους «Αθηναίους» που υπολογίζαμε τις ώρες αυτές ως κανονικό κομμάτι των διακοπών.

Επιστρέφοντας, για άλλη μια φορά, από το οδοιπορικό μου στην Τουρκία, δεν μπορώ να μην σημειώσω την γενική αίσθηση που αποπνέει η σύγκριση με τα δικά μας. Συνοψίζοντας με μία λέξη: Ασυμμετρία.

Ο Βενετός ναυτικός, Bartolomeo –πιθανότατα ονομαζόμενος Bartolomeo Zamberti ή κατ’ άλλους ο Bartolomeo Turco, ο φίλος του Λεονάρντο Ντα Βίντσι– δημοσίευσε την πρώτη έντυπη συλλογή με ναυτικούς νησιωτικούς χάρτες (isolario).

Nova Icaria (Νέα Ικαρία)! Μόνο και μόνο να ακούς για «Ικαρία» σε μια ξένη χώρα, σε συγκινεί και σου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Δεν ξέρω να σας πω από πού πήρε το όνομά της.

«Ναι τον ξέρω, μα καθηγητής ελληνικής Ιστορίας είμαι… αυτός που έφυγε για να γλυτώσει από το Μινώταυρο.. κι έπεσε;" σα να θυμήθηκε χαρούμενα έναν παλιό γνωστό του, ο άγνωστος Χαβανέζος καθηγητής, και μόνο χαιρετίσματα δεν του έστειλε του Ικαρου μόλις άκουσε από πού είμαι.

Άλλοτε, αξημέρωτα περίμενες λεωφορείο, ύστερα τον ηλεκτρικό, με τα απαραίτητα του θέρους στην πλάτη σου. Αγκομαχούσες στον άξενο Πειραιά να εντοπίσεις το πλοίο άγονης γραμμής. Ξάπλωνες πάντα σε σκουριασμένα καταστρώματα, δεν άντεχες τις μυρωδιές και τους καπνούς στα κλειστά σαλόνια.

Σελίδες