«Στην Ινδία δεν επιτρέπεται να καπνίζεις μπροστά σε μεγαλύτερους» μου είπε σοβαρά.

«Πλάκα κάνεις», του απάντησα δύσπιστα. Έγνεψε αρνητικά.

«Γιατί;» ρώτησα μετά από λίγο.

«Από σεβασμό», μου απάντησε φυσικά και συνέχισε χαμογελώντας «να, για παράδειγμα, ο θείος μου, ο μικρότερος αδελφός του πατέρα μου, καπνίζει στα κρυφά όταν ο πατέρας μου πάει στην τουαλέτα και μάλιστα με βάζει να φυλάω τσίλιες όσο αυτός καπνίζει στο μπαλκόνι. Αντίστοιχα κι ο πατέρας μου, δεν καπνίζει μπροστά στον μεγαλύτερης ηλικίας θείο του και βρίσκει τρόπους να το κάνει στα κρυφά!»

«Πόσων χρονών είναι ο πατέρας σου;» τον ρώτησα με αγνή περιέργεια. «Ογδόντα» μου απάντησε κρατώντας τα γέλια του και αμέσως το μυαλό μου σχημάτισε τη μορφή ενός 80χρονου, να βγάζει στα μουλωχτά ένα τσιγάρο από την τσέπη και να καπνίζει αγχωμένα και βιαστικά δίπλα στο παράθυρο της τουαλέτας, ελπίζοντας να μην τον τσακώσει ο επίσης καπνιστής 85χρονος θείος του. Έκλαψα!

Μετά από μερικά λεπτά, δεν άργησε και η δεύτερη βόμβα: «Ούτε αλκοόλ πίνουμε μπροστά σε μεγαλύτερους, μολονότι όλοι ξέρουν ή έστω φαντάζονται ότι πίνουμε». Κόντεψα να πνιγώ από τον virgin χυμό μήλου που απολάμβανα.

«Τι λέει ρε παιδιά;» σκέφτηκα, «Πώς την παλεύουν στα οικογενειακά τραπέζια;;;;». Αμέσως όμως συνειδητοποίησα πως κάπως έτσι ήταν τα πράγματα και στην Ελλάδα, 50 χρόνια πριν, απλά άλλαξαν! Έτσι ακριβώς όπως αλλάζει και η Ινδία, όπου σε λιγότερα από 20 χρόνια, όλα αυτά θα αποτελούν πιθανόν παρελθόν!

«Να σου πω κάτι;» τον ρώτησα μετά από μερικές στιγμές σιωπής. «Θυμάσαι που σου είχα πει ότι έγραψα ένα βιβλίο για ένα ελληνικό νησί; Αυτό το νησί το λένε Ικαρία και είναι το πιο cool νησί, πιθανόν, του κόσμου. Εκεί πίνεις παρέα με τους γεροντότερους, οι οποίοι φροντίζουν να σου γεμίζουν διαρκώς το ποτήρι και μάλιστα δεν σ’ αφήνουν να φύγεις αν δεν καταναλώσεις την ποσότητα που θεωρούν αυτοί αρκετή. Μερικές φορές μάλιστα, σου προσφέρουν και τσιγάρο! Έχει και κάτι ντόπια festival (να με συμπαθάτε, δε βρήκα καλύτερη λέξη στα αγγλικά) που στην Ελλάδα τα λένε πανηγύρια και στην Ικαρία είναι τρομερά δημοφιλή! Σ’ αυτά, όλες οι γενιές των ανθρώπων κάθονται μαζί, πίνουν μαζί, χορεύουν μαζί –αγκαλιασμένοι- γιατί ο ντόπιος Ικαριώτικος χορός χορεύεται μόνο έτσι, καπνίζουν μαζί, μεθάνε μαζί, γελάνε μαζί και μιλούν, μιλούν, μιλούν, μιλούν, μιλούν, μιλούν ασταμάτητα...!»

Σιωπήσαμε και οι δύο. Στο μυαλό μου, ο Ινδός φίλος μου βρισκόταν στη Λαγκάδα ή στο Μονοκάμπι ή στο Φάρο ή στο Αμάλου ή όπου εκεί στο νησί, στεκόταν καταμεσής της σπείρας που χόρευε τον Ικαριώτικο αλαλάζοντας, στο ένα χέρι κρατούσε ένα τσιγάρο, στο άλλο ένα ποτήρι ντόπιο κόκκινο κρασί και χαμογελούσε κοιτώντας τον 80χρονο που έσερνε το χορό.

«Τι Ινδία, τι Ικαρία» σκέφτηκα. «Όλα στο μυαλό μας είναι...» και τον προσκάλεσα.

Αλεξία Παλαιστή
alexpalester@yahoo.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από την Αλεξία Παλαιστή.