Πραγματοποιήθηκε και φέτος η ετήσια εκπαίδευση των μελισσοκόμων της Ικαρίας από την Κα. Σοφία Γούναρη που επιχείρησε κατευθείαν να ξεφύγει από τη στείρα πεπατημένη των τυπικών τριήμερων εκπαιδεύσεων, που πραγματοποιούνται σε μελισσοκομικούς συνεταιρισμούς όλης της χώρας. Με ιδιαίτερο σθένος για μια ειλικρινή προσέγγιση των σύγχρονων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η εξάσκηση της μελισσοκομίας, παρουσίασε τα νέα δεδομένα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι μελισσοκόμοι.

Φαινόμενα όπως οι ήπιοι χειμώνες και η πρώιμη άνοιξη, οι μικρής διάρκειας ανθοφορίες των περισσότερων λουλουδιών, τα μεγάλα κενά ανθοφορίας, οι υποσιτισμένες μέλισσες λόγω της μειωμένης θρεπτικότητας της γύρης παραδοσιακών μελισσοκομικών φυτών εξαιτίας παρατεταμένων περιόδων ξηρασίας, η συνεχής παραγωγή και εκτροφή γόνου που οδηγεί σε στρεσάρισμα των μελισσών, η αστάθεια ή και απώλεια «σίγουρων» μελιτοεκκρίσεων όπως του πεύκου, η συρρίκνωση των περιοχών όπου μπορεί να ασκηθεί η μελισσοκομία λόγω της αλλαγής χρήσης γης και της ερημοποίησης, αποτέλεσαν αντικείμενο προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.

Το δε πρόβλημα της ερημοποίησης παίρνει δραματικές διαστάσεις στην Ικαρία, εξαιτίας της επιδοτούμενης ανεξέλεγκτης αιγοπροβατοτροφίας που «μασουλάει» και τους τελευταίους μελισσότοπους του νησιού και υποβαθμίζει με γεωμετρική πρόοδο το μελισσοκομικό δυναμικό της Ικαρίας.

Κάλεσε τους μελισσοκόμους να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους με την κοινωνία των μελισσών, προσεγγίζοντας τη με ευαισθησία. Υπάρχει ανάγκη να γίνουν κοινωνοί των αλλαγών στο περιβάλλον τους, στη νομοθεσία, τις σύγχρονες καταναλωτικές απαιτήσεις για ποιοτικά είδη διατροφής, να υιοθετήσουν νέες τεχνικές άσκησης της μελισσοκομίας, να αξιολογήσουν τα διαφορετικά προϊόντα που παράγει η μέλισσα ( κερί, πρόπολη, γύρη ), να απεγκλωβιστούν από το δίπολο: μελισσοκομία=μέλι και τέλος να κινητοποιηθούν, μέσω οργανωμένων δομών (συνεταιρισμών) για την αξιοποίηση των εξαιρετικών προιόντων που μπορεί να δώσει η μέλισσα.

Παρουσίασε ριζοσπασικές μεθόδους όπως η χρήση κινητών πυθμένων με σίτα (καλύτερος αερισμός και καθαρισμός του μελισσιού, έλεγχος της προσβολής από Βαρρόα), την αντιμετώπιση του Βαρρόα με τεχνικές μεθόδους (απομάκρυνση κηφηνόγονου, αξιοποίηση της «παλιάς γνώσης» για φυτά με ακαρεοδιωκτική δράση), το χτίσιμο κηρηθρών χωρίς φύλλο (όπως στις παραδοσιακές κυψέλες) και οδηγίες για τη σωστή διατροφή των μελισσών. Έθεσε επίσης εαυτόν στη διάθεση του μελισσοκομικού συνεταιρισμού για τη μελέτη του πληθυσμού του εργάτη του πεύκου, με αποστολή τακτικών δειγμάτων από πεύκα περιοχών της Ικαρίας που αξιοποιούνται για την παραγωγή πευκόμελου.

Ένα άκρως εποικοδομητικό τριήμερο σεμινάριο που πήρε το χαρακτήρα ανοικτής συζήτησης πρόσκλησης προς τη μελισσοκομική κοινότητα του νησιού να κινητοποιηθεί, να προγραμματίσει δράσεις και να αναρωτηθεί αν πλέον αποδίδει  η χρήση μεθόδων όπως η χημειοθεραπεία για την καταπολέμηση του βαρρόα που οδηγεί αργά ή γρήγορα στο αδιέξοδο της ανάπτυξης ανοσίας στα χρησιμοποιούμενα ακαρεοκτόνα.

Κατέστησε ολοφάνερη την ανάγκη ουσιαστικής λειτουργίας των συνεταιριστικών δομών με την από κοινού δράση για την ενίσχυση της μελισσοκομίας, όχι από πείσμα υπεράσπισης κλαδικών οικονομικών συμφερόντων, αλλά γιατί θα αποτελέσει ξεκάθαρη έκφραση της εκτίμησης και της αγάπης των μελισσοκόμων για τα μελίσσια τους. Μη λησμονούμε πως οι μέλισσες είναι υπεύθυνες για την επικονίαση του 80% της ανθρώπινης τροφής και της τροφής χιλιάδων μελών του ζωικού βασιλείου. Επίσης η ύπαρξη και επέκταση της αυτοφυούς χλωρίδας μέσω της επικονίασης που εκτελούν τα έντομα με πρωταγωνίστρια τη μέλισσα καθιστούν βιώσιμο τον πλανήτη Γη!

Τους αξίζει τουλάχιστον ο σεβασμός αφενός των μελισσοκόμων και αφετέρου του καταναλωτικού κοινού που οφείλει να αναζητά φυσικά, ποιοτικά τοπικά μελισσομικά προϊόντα αντιπροσωπευτικά του τόπου που επισκέπτεται, ενισχύοντας ηθικά και πρακτικά τις αντίστοιχες προσπάθειες των μελισσοκόμων.

Κλείνοντας να εκφράσουμε το διακαή μας πόθο που δεν είναι άλλος από το να δούμε τους συντοπίτες μας μελισσοκόμους και μη. να αφυπνίζονται έστω και καθυστερημένα και να κινητοποιούνται για την προστασία της χλωρίδας και πανίδας του νησιού πραγματοποιώντας δράσεις για τη διαφύλαξη των δασών και της άγριας ζωής που αυτά φιλοξενούν με τον εμπλουτισμό της χλωρίδας του νησιού. Οφείλουμε να δράσουμε άμεσα για να εξασφαλίσουμε ένα βιώσιμο περιβαλλοντικό μέλλον για όλους μας αγαπητοί συγκάτοικοι Ικαριώτες, για τις παρούσες και επόμενες γενιές και τα υπόλοιπα πλάσματα της φύσης μέλη του φυτικού και ζωικού βασιλείου που δεν συνυπόγραψαν ποτέ, μαζί μας τη θανατική τους καταδίκη.

Οι μέλισσες αποτελούν κρίσιμο κρίκο της τροφικής αλυσίδας. Ακόμη κι αν η φράση του Αϊνστάιν πως «όταν εξαφανιστούν οι μέλισσες η ανθρωπότητα θα έχει ακόμα 4 χρόνια ζωής» δεν μπορεί να εκληφθεί κατά γράμμα, οι μέλισσες αποτελούν σημαντικότατο δείκτη περιβαλλοντικής ισορροπίας και οι δυσχέρειες που αντιμετωπίζουν είναι -άλλο ένα- καμπανάκι κινδύνου.

Τρικιριώτης Λευτέρης για το ikariamag