Το θέμα των αδέσποτων και των δεμένων σκυλιών δίνει άλλη μια πρωτιά στη χώρα μας, η οποία συγκαταλέγεται ανάμεσα στις χώρες του αναπτυγμένου κόσμου.

Το νησί της Ικαρίας όχι μόνο δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά το θέμα των ζώων είναι ένα από τα κύρια στοιχεία που το χαρακτηρίζουν. Έτσι η Ικαρία είναι γνωστή όχι μόνο για τη μακροζωία της, αλλά και για τα βαρελόσκυλά της. Βέβαια, μετά από κινήσεις, τα βαρέλια καταργήθηκαν και αντικαταστάθηκαν από τα σπιτάκια.

Όσο καιρό ζω στην Ικαρία, έχω δει πολλά άμοιρα τετράποδα δεμένα, κυρίως στην άκρη δρόμων, σε πολλά σημεία του νησιού. Εκείνο όμως που με εξόργισε και με οδήγησε σε αυτή την έγγραφη διαμαρτυρία είναι η κατάσταση που επικράτησε και επικρατεί στο δρόμο Νας – Κάλαμος μετά την σχεδόν αποπεράτωση του δρόμου.

Νερό σχεδόν ανύπαρκτο. Το σπιτάκι του καλυμμένο με τσίγκο και κάτω από τον ήλιο. Η αλυσίδα του περίπου ένα μέτρο. Βρίσκεται λίγο μετά τη  Μονή Μαυριάνου.

Τέλος του μήνα Απριλίου, πηγαίνοντας με μια φίλη στο φάρο Κάβο Πάπα, μετρήσαμε δεμένα ζώα σε επτά σημεία. Το σακαριστικό βέβαια δεν ήταν μόνο η τρομερή αύξηση των σταθμών των δεμένων ζώων, αλλά κυρίως οι συνθήκες.

Ένα ακριβώς πάνω στο δρόμο λίγο μετά το Να, όπου η συνάντηση δύο αυτοκινήτων μπορεί να αποβεί μοιραία για τη ζωή του. Τα σπιτάκια όλων εκτεθειμένα ολημερίς στον ήλιο. Το νερό κάποιων ελάχιστο ή βρώμικο. Το πιο φοβερό όμως ήταν ο τρόπος που είχαν δεθεί δύο σκυλάκια λίγο έξω από την Κάλαμο. Δεμένα με σχοινί στο λαιμό, το οποίο είχε σφίξει τόσο πολύ στο λαιμό του ενός, ώστε σε κάθε τράβηγμα έδειχνε συμπτώματα πνιγμού.

Ένα από τα άτυχα με το σχοινί στο λαιμό.

Η κατάσταση του άλλου; Ακόμα χειρότερη. Το σχοινί είχε στην κυριολεξία χωθεί στο δέρμα του ζώου σε όλη την έκταση του λαιμού του. Μας πήρε πολλή ώρα να ξεσφίξουμε και να κόψουμε τα σχοινιά κάτω από τις απειλές, πιθανόν του ιδιοκτήτη, που έφταναν από το βουνό.

Μετά από την κατάσταση που περιέγραψα τα λόγια περιττεύουν και μόνο πράξεις πρέπει να ακολουθήσουν

Δώρα Τσουλουχά

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.