21/02/2013 - 11:09Γρατζουνιές

Όταν ήμουν μικρό, ένοιωθα ιδιαίτερη περιφάνεια για τις μελανιές και τις γρατζουνιές που είχα στα πόδια μου. Ήταν κάτι σαν παράσημα και όταν γυρνούσα στην Αθήνα το Σεπτέμβρη, τις κοιτούσα και σκεφτόμουν τις περιπέτειές μου. Το βούνιο στον Άγιο και τις εξορμήσεις, τους βράχους στου Τσουκαλά και στο Παγοποιείο που βουτούσα (και φυσικά σκοτωνόμουν) και τα κάθε λογής βάτα που με έγδερναν. Τα σημάδια όμως μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη είχαν εξαφανιστεί.

Όποια κι αν είναι η ηλικία σου, όπου κι αν βρίσκεσαι, όποιο τρόπο ζωής κι αν ακολουθείς, η οικογένεια σου και η ιστορία της πάντα θα σ' ακολουθεί και θα σε επηρεάζει. Η ιστορία της δικής μου οικογένειας είναι συνυφασμένη με την Ικαρία, ένα τόπο ιδιαίτερο και μοναδικό.

19/02/2013 - 00:21Διπλά μηνύματα

Άπειρα τα διπλά μηνύματα σ’ αυτή τη ζωή. Απ’ την μέρα που γεννιέσαι, ζεις μέσα σ’ αυτά. Μη πέσεις και χτυπήσεις γιατί θα στις «βρέξω» ( μα αφού δεν θέλεις να πονέσω γιατί να μου τις «βρέξεις» κι από πάνω;) Αν δεν φας το φαί σου, δε θα σ’ αγαπώ (μα τελικά μ’ αγαπάς και θέλεις να τρώω ή δε μ’ αγαπάς;)

Μια βολά* κι έναν καιρό (μπας και σας πείσω ότι είναι φανταστική η ιστορία, παραμυθάκι σα να λέμε), κάπου μέσα στις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα, η Νικαριά, όπως και τ’ άλλα νησιά του Αιγαίου και η υπόλοιπη Ψωροκώσταινα, βρισκόταν σε πειρατικό κλοιό.

14/02/2013 - 23:33αποχωρισμοί

Το λεξικό των –ισμών στην τέχνη θα έπρεπε να περιλαμβάνει και τη έννοια/ερμηνεία του αποχωρ-ισμού. Να δίνονται οδηγίες και εξηγήσεις.Να στρέψω το βλέμμα μου πού, μπας και καταλάβω; Γιατί τέχνη είναι αν τον καταφέρεις.

14/02/2013 - 00:26Γράμμα ερωτικό

της έγραψε: Σου στέλνω ένα γράμμα γιατί δε μπορώ να κάνω αλλιώς.. γιατί δε γίνεται αλλιώς. Eίναι ο έρωτας που πρέπει να ακουστεί, που πρέπει να υπάρχει. Πώς αλλιώς να ξυπνήσω το πρωί, αν δε θέλω να σου γράψω, να σου μιλήσω, να σε δω;

Ελπίζω να είσαι καλά και να περνάς όμορφα στον τόπο της μόνιμης κατοικίας σου. Θυμάμαι πόσο όμορφα περάσαμε αυτό το καλοκαίρι. Άλλωστε, όμορφά περνάμε κάθε καλοκαίρι που έρχεσαι!

Οι παραδοσιακοί οικισμοί της Ικαρίας είναι στους περισσότερους από εμάς πια γνωστοί. Σπίτια μονόχωρα, αντιπειρατικά όπως τα ονόμασαν μετέπειτα, φτιαγμένα από πέτρα, χωρίς συνθετικό υλικό, ενώ η στέγη ήταν καλυμμένη με μία πλάκα Ικαρίας. Ήταν όλα κρυμμένα καλά μέσα σε πυκνή βλάστηση και προσαρμοσμένα στο φυσικό περιβάλλον,ώστε να είναι αόρατα από οποιοδήποτε σημείο,για λόγους ασφαλείας.

“φασισμός ο [fasizmós]. πολιτικοκοινωνικό σύστημα της άκρας δεξιάς, με έντονα αυταρχικό και εθνικιστικό χαρακτήρα, που καταργεί τον κοινοβουλευτισμό και τη δημοκρατία και βασίζεται στο μονοκομματισμό και στον ολοκληρωτισμό”

Θα σου πω μια ιστορία: Ο Δημήτρης είναι 19 χρονών και θέλει να γίνει γιατρός. Μένει στην Αθήνα. Ονειρεύεται να ασχοληθεί με την έρευνα και να ανακαλύψει θεραπείες για να απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο. Θέλει να βοηθήσει τον κόσμο και να του κάνει τη ζωή καλύτερη.

Σελίδες

ikariastore banner