07/12/2012 - 00:09Trendy «Ραχιώτες»
Και να που δικαιώθηκαν στο τέλος! Είμαι σε in περιοχή, στο μπαρ ποτό και μουσικούλα. Η κρίση άλλαξε τα γούστα μας, το cultural έγινε must αφού το macho μας τελείωσε. Τα σικ εστιατόρια έγιναν καφενεία και τα γκουρμέ, ρακομελάδικα. Οι σκυλάδες απ’ την άλλη είναι ανθεκτική φυλή, κάτι σου παίρνει ο θεός κάτι σου δίνει. Τους πήρε τον εγκέφαλο, τους έδωσε μια πίστα. Φοβερό deal!
05/12/2012 - 00:01Ένα σμήνος πιλότων με σχεδιασμό πτήσης…
Έχουν περάσει πάνω από δυόμιση χρόνια και η οικογένεια του ikariamag και των ελεύθερων πτήσεων, μεγαλώνει ταχύτατα. Ένα ψηφιδωτό πολύχρωμων προσωπικοτήτων, με θέση και άποψη. Εναέριες ζωηρές «πτήσεις» από επιδέξιους «πιλότους» που αυτοσχεδιάζουν και ελίσσονται με αεροπλανική ακρίβεια!
04/12/2012 - 00:55η πέτρινη σχεδία
Είναι πρωί. Κάθεσαι στον καναπέ και πίνεις βαριεστημένα τον καφέ σου. Η τηλεόραση χωρίς φωνή, μόνο εικόνα. Το ραδιόφωνο χωρίς εικόνα, μόνο φωνή. Έχεις συνηθίσει τις χαοτικές συνθήκες και δεν είναι η πρώτη φορά που κοιτάζεις την τηλεόραση αλλά ακούς τον αγαπημένο σου παραγωγό στο ραδιόφωνο.
03/12/2012 - 00:18Ήρθαν τα κρητικά παιδιά...
Στην Ικαρία το καλοκαίρι δε με πρόλαβαν. Έφτασαν από το Ηράκλειο Δευτέρα πρωί, ενώ εγώ είχα φύγει Κυριακή μεσημέρι. Τους άφησα σαφείς οδηγίες πάντως, πού να πάνε και τι να κάνουν (προσαρμοσμένες στα γούστα τους όπως τα φανταζόμουν) και επί μέρες λάμβανα μηνύματα τύπου «Περνάμε υπέροχα!» και «Καλά, πόσο φανταστικά είναι!».
30/11/2012 - 00:01ΠΕΡΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ: Συνομιλώντας με τα...πετούμενα
Πνίγομαι, πνίγεσαι, πνίγεται... Αφορμή σήμερα, τα λόγια του Μενέλαου, της Δώρας και του Σταύρου. Αφουγκράζεσαι τις ανάσες γύρω σου, παρατηρείς τα βλέμματα, τις σκυθρωπές ματιές, το αργό βάδισμα, την ένταση γύρω σου, την ανησυχία στα λόγια... Το στόμα ξεραίνεται γρήγορα.
29/11/2012 - 00:25Εγχειρίδιο για να την παλέψεις
Δοκίμασα πολλές φορές να ξεκινήσω να γράφω μία πτήση και διαρκώς την διέκοπτα. Αν και οι αφορμές που δίνει η εποχή είναι αμέτρητες, η σκέψη μου δεν μπορούσε να επικεντρωθεί σε ένα θέμα.
28/11/2012 - 00:17Αναζητώντας τον μπιρ-παρά-δεισο
Και πού να πάμε δηλαδής; Αφού εδώ τους παραδείσους τους ξέρουμε, που να ψάχνουμε νέους τώρα, και πες τους βρήκαμε, θα είναι οι ίδιοι; Θα έχουνε μυρωδίες δεμένες με εικόνες; Σε κάθε σημείο, σε κάθε τοπίο θα είναι τόσο γλυκά παντρεμένες με διαφορετικές αισθήσεις;
27/11/2012 - 11:32Parassinication: ένα ικαριώτικο παράλληλο σύμπαν
Φεύγω βιαστικά για τη δουλειά, βρέχει και έχει πολύ κίνηση, οι Αθηναίοι με ταλαιπωρούν! Και σιγά μη βρω να παρκάρω... Αποκλείεται! Ο κυριούλης μόλις φεύγει και είμαι στα δέκα μέτρα! Χμ, δυσκολεύεται λίγο να το βγάλει. Ευτυχώς βγήκε η κυριούλα να του κάνει κουμάντα:
26/11/2012 - 00:11είναι που θες να πας για λίγο κάτω μα...
Ρε παιδί μου να ήταν κάπως αλλιώς, δεν ξέρω. Nα μην τελείωναν οι εποχές, να μην φεύγαν οι άνθρωποι. Ή να μπορούσες να γυρνάς εσύ εκεί για λίγο, σε ό,τι σου λείπει, όποια στιγμή θελήσεις σε όποια ηλικία.
23/11/2012 - 00:37Ζητείται χόμπι στην Ικαρία. Τα απομεινάρια της Αθήνας…
Για τους νέους που όλο και περισότεροι παίρνουν την απόφαση να επιστρέψουν στην Ικαρία, οι πρώτοι μήνες ειναι αναγνωριστικοί. Προσπαθούν να καταλάβουν τον νέο τρόπο ζωής, να βρούν τα επαγγελματικά πατήματα τους, να ανακαλύψουν τη νέα τους καθημερινότητα.
