Κρατάς ενα τζιν σε μια μπάρα κ έχεις δίπλα τα φιλαράκια σου, επιτέλους, όλοι μαζί, ενωμένοι, μετά απο πολλά χρόνια, γυρίσαμε, και ναι το  ημερολόγιο δείχνει 2012.  Γύρω ευδοκιμεί μια απαισιοδοξία, τάση φυγής, αλλά εμείς εδω αγέροχοι.

Είδαμε, πήραμε, φίλτραρισμένο πλέον το εξωτερικό.

Και πού να πάμε δηλαδής; Αφού εδώ τους παραδείσους τους ξέρουμε, που να ψάχνουμε νέους τώρα, και πες τους βρήκαμε, θα είναι οι ίδιοι;  Θα έχουνε μυρωδίες δεμένες με εικόνες; Σε κάθε σημείο, σε κάθε τοπίο θα είναι τόσο γλυκά παντρεμένες με διαφορετικές αισθήσεις;

Μετά απο πολύωρα ταξίδια, που θα ξανα-αντικρύζεις αγουροξυπνημένη τον παράδεισο σου, θα γίνονται τα αρώματα ετούτα, θεραπεία;

‘Ερχεται το δεύτερο τζίν, έχω χαθεί λίγο από την παρέα, όλοι γύρω μου μαγε(ιρε)μένοι απο τον ίδιο τόπο... οι αγαπητοί, αυτοί που με «φέρανε», που με κρατάν εδώ, αυτοί που όταν γυρνάς τη σκέψη σε ασφαλές έδαφος, είναι εκεί...

Πας χρόνια πίσω, σ’εκείνα τα καλοκαίρια, στα ευχάριστα χρόνια που χτίζονται οι σχέσεις, που ο έρωτας δεν είναι στην ατζέντα, το μόνο που κυνηγάς ειναι το παιχνίδι, εκεί οι γιαγιάδες κ οι παππούδες, οι θείες, οι θείοι, τα ξαδέρφια, είτε μωρά, είτε πιο μεγάλα, συνυπάρχουμε μαζί στον ίδιο χώρο,  ξέρεις, έχεις δει την ευτυχία, στα πρόσωπα όλων.  Πού και πώς να τις βιώσεις τις αρχέγονες αυτές μνήμες ξανά;

Και πες οτι βρίσκεσαι σε μέρη με τιρκουάζ νέρα  και πούδρα άμμο, αν αυτά ψάχνεις φυσικά, γιατί το μυαλό δεν ησυχάζει, λολό άλογο, Ε, όλο και κάτι θα σου βρωμίσει, δεν μπορεί. Είτε καρχαρίες, είτε άρρωστα κουνούπια, κάτι θα βρείς... και πίστεψε με, θα ψάξεις.

Και κλείνοντας αναρωτιέμαι, είμαστε υπόδουλοι των αναμνήσεων μας ή απλά έχουμε βρεί όσα κάνουν ευτυχή έναν άνθρωπο; ‘Οπως και να’χει, στον δικό μου παράδεισο έχει τιρκουάζ νερά κ χωρίς μολυσμένα μικροσκοπικά ζωύφια. Όλοι συνυπάρχουμε… χορευτικά.

Μυρτώ Γλαρού
mglarou@yahoo.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.