Άπειρα τα διπλά μηνύματα σ’ αυτή τη ζωή. Απ’ την μέρα που γεννιέσαι, ζεις μέσα σ’ αυτά. Μη πέσεις και χτυπήσεις γιατί θα στις «βρέξω» ( μα αφού δεν θέλεις να πονέσω γιατί να μου τις «βρέξεις» κι από πάνω;)  Αν δεν φας το φαί σου, δε θα σ’ αγαπώ (μα τελικά μ’ αγαπάς και θέλεις να τρώω  ή δε μ’ αγαπάς;)

Μετά ακούς καθημερινά για το καλό αυτής της χώρας, που όλα γίνονται για την ευημερία μας και τελικά ζούμε μέσα στην εξαθλίωση. ‘Άλλα λένε, άλλα εννοούν, άλλα γίνονται στο τέλος.

Μπερδεύομαι. 

Πιάνω και εγώ τον εαυτό μου άλλα να λέω κι άλλα να κάνω.. Γκρινιάζω παραδείγματος χάρη που ο Αύγουστος στην Ικαρία είναι κουραστικός από τον πολύ κόσμο και δίνω την εντύπωση ότι δεν πατώ το πόδι μου Αύγουστο μήνα στο νησί. Θα ήθελα να είναι ο Αύγουστος όπως παλιά. Να είναι τα πανηγύρια  όπως τότε που έβρισκες να κάτσεις, έβρισκες να φας και να πιεις, και που η πίστα ήταν σχεδόν για την πάρτη σου.  Γκρινιάζω για την παραλία που έχει τόση φασαρία και που ο ένας είναι πάνω στον άλλον… (Αλλά τελικά εάν με ψάξεις όλο κάπου εκεί θα με βρεις). Στην πραγματικότητα νιώθω πως λείπει ο Μάρτης απ την Σαρακοστή εάν δεν πάω 6 Αύγουστου στο πανηγύρι του χωρίου μου. Πως εάν δεν πάω στην Λαγκάδα τον Δεκαπενταύγουστο  θα είμαι εκτός τόπου και χρόνου. Εάν δεν παλέψω με τα κύματα του μελτεμιού  θα είναι σαν μην κολύμπησα καθόλου όλο καλοκαίρι. Εάν δεν δω την ανατολή μετά απ τα ξενύχτια στα μπαράκια θα είναι σαν κάτι να μην πήγε καλά. Εάν δεν φάω το φρεσκοκομμένο σταφύλι από τ’ αμπέλι δεν θα αναπληρωθεί ποτέ αυτή γεύση.  Και εάν δεν ανταμώσω τα πρόσωπα φίλων και γνωστών, ακόμη και αγνώστων, που πήραν άδεια τον Αύγουστο  και κατέβηκαν στο νησί , θα’ ναι σαν ν’ αποξενώθηκα απ’ το σύμπαν .

Τελικά δεν πιστεύω τίποτα και κανέναν .. ούτε καν τον εαυτό μου.

Εγώ  μόνο τον  Ιούλιο θα είμαι στην Ικαρία…  Όμως να δεις που θα σας περιμένω τον Αύγουστο στην πλατεία να πιούμε τσίπουρα και να κινήσουμε για τα πανηγύρια !!!

Κική Τσαντίρη
t_kyriaki@yahoo.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Κικής Τσαντίρη.