ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - της Κικής Τσαντίρη

Η Κική Τσαντίρη γεννήθηκε στο εξωτερικό, όμως η μοίρα της ήθελε να μεγαλώσει στην Ικαρία. Σπούδασε Οικονομικά στη Νέα Υόρκη. Επιστρέφοντας έκανε μια στάση διαρκείας στην Αθήνα και εργάζεται σε εταιρεία διοργάνωσης συναυλιών. Με την εργασία αυτή γεμίζει ένα κενό που πάντα ήταν φυλαγμένο για τη μουσική. Η Ικαρία μέσα της έχει μεγάλες διαστάσεις και αποτελεί προορισμό. Το τελευταίο διάστημα ασχολείται πολύ με «μαθηματικά» και «γεωμετρίες»… και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!

της Κικής Τσαντίρη

Ο προπάππους μου οταν ηταν νέος ερωτεύτηκε μια κοπέλα απο το Φραντάτο. Ο πατέρας της όμως δεν έδινε την ευχή του για να παντρευτεί το ζευγάρι. Δεν τον ενέκρινε για γαμπρό γιατί δεν ήθελε η κόρη του να πάρει κάποιον με λιγότερη γή από τον ίδιο και κακοπέσει.

15/05/2015 - 11:26Τα πατελίδια

Επειδή η γευστική μου εμπειρία περιορίζεται μόνο στην Ικαρία, έχω σχηματίσει και την ψευδαίσθηση ότι μόνο εκεί υπάρχουν. Όμως τα πατελίδια τα βρίσκεις παντού και κοινώς ονομάζονται πεταλίδες.

14/11/2014 - 00:40Είδα τον Ίκαρο

Είδα τον Ίκαρο να κυκλοφορεί ανάμεσα μας. Έχει γενναία κορμοστασιά, μπράτσα δυνατά για να σε εξυψώνουν στα ουράνια και φτερούγες μεγάλες, για να σε αγκαλιάζουν και να σε προστατεύουν.

Η γάτα της φωτογραφίας είναι μόνιμη κάτοικος Ικάριας. Όταν ανάμεσα στο πλήθος των γάτων την είδα λίγο βραδύτερη απ τις άλλες και λίγο ταλαιπωρημένη, υπέθεσα ότι έχει κάποια ασθένεια.

Εάν το σκάσε απ’τον γείτονα και την δεις ξαφνικά μέσα στο αμπέλι να σου τρώει τα κλήματα ή να βοσκεί στο μποστάνι σου, πώς θα την περιγράψεις;

:Είναι Μεγάλη Εβδομάδα και θυμήθηκα πως πριν μερικά χρόνια μού ζήτησε η φίλη μου η Γιάννα να έρθει μαζί μου στην Ικαρία το Πάσχα . Δεν είχε πάει ποτέ. Είπα να μην της χαλάσω το χατίρι και αποφάσισα να την φιλοξενήσω για πέντε ημέρες στο νησί.

19/02/2013 - 00:21Διπλά μηνύματα

Άπειρα τα διπλά μηνύματα σ’ αυτή τη ζωή. Απ’ την μέρα που γεννιέσαι, ζεις μέσα σ’ αυτά. Μη πέσεις και χτυπήσεις γιατί θα στις «βρέξω» ( μα αφού δεν θέλεις να πονέσω γιατί να μου τις «βρέξεις» κι από πάνω;) Αν δεν φας το φαί σου, δε θα σ’ αγαπώ (μα τελικά μ’ αγαπάς και θέλεις να τρώω ή δε μ’ αγαπάς;)

Άντε πάλι τα ιδία με αυτό το μονοπάτι. Όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, δεν το περπατώ ποτέ μονή μου το βράδυ για να βγω στην πέρα γειτονιά η στον αμαξωτό. Σ' εκείνο ειδικά το σημείο που είναι το ρέμα, είναι που φοβάμαι περισσότερο. Κάθε φορά ζωντανεύουν στο μυαλό μου οι ιστορίες εκείνες με τις Καλομοίρες που το είχαν κάνει κέντρο διερχομένων…

H πρώτη μου μνήμη ήταν ένα μικρό κίτρινο κουβερτάκι. Το πιο όμορφο του κόσμου! Ο κόσμος όλος. Και ένα παιδί να κρατάει αυτό το κουβερτάκι και να το σέρνει παντού. Έπαιρνε πάνω του την μυρωδιά απ’ τα χώματα, σερνόταν στις λάσπες, μπλεκόταν στις τριανταφυλλιές, γέμιζε αθαράπους, ξερόχορτα, λερώνοταν.

28/05/2012 - 00:44Η εκδρομή

Ήταν η μονοήμερη εκδρομή της χρονιάς, τέτοια εποχή περίπου, το ‘84 ή το ‘85. Θα πηγαίναμε στους Αγίους Αποστόλους τρία δημοτικά μαζί, του Χριστού, των Καρυδιών και των Καστανιών.

Σελίδες

ikariastore banner