Κάθομαι. 10:26 π.μ.
Αν είσαι τύπος που μπερδεύει το π.μ με το μ.μ, να διευκρινίσω ότι είναι 10:26 το πρωί.
Έξω ο ήλιος λούζει με ένα δυνατό φως όλα τα αντικείμενα, κινούμενα και μη. Ο αέρας έχει κοπάσει. Ο καιρός θυμίζει ακόμα τις γλυκές στιγμές του καλοκαιριού. Κρύβει κάτι από τη μιζέρια που αυτά τα δύο χρόνια, έχει παρεισφρήσει στην καθημερινότητά μας.
Βέβαια και πριν από αυτά τα δύο χρόνια τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα: οι πλούσιοι κέρδιζαν, οι πολιτικοί έκαναν βόλτες με ακριβά αυτοκίνητα, τα ματ χτυπούσαν αδιακρίτως, η Τατιάνα έκανε εκπομπές.
Απλά τότε υπήρχε μια αίσθηση, κάτι απροσδιόριστο, που πρόδιδε την αδικία. Μπορούσες να το παίξεις αδιάφορος πιο εύκολα γιατί με το ένα ή με τον άλλο τρόπο επιβίωνες στη μάχη που ξεκινούσε με το πρωινό ξυπνητήρι.
Εκνευριστικό πράγμα το εν λόγω αντικείμενο.
Τώρα όμως πρέπει να πάρεις θέση.
Δύσκολο πράγμα να πάρεις θέση.
Αμάξια που κορνάρουν, άνθρωποι που περπατάνε βιαστικά και παραμιλούν.
Το παράθυρο γίνεται ένα από εκείνα τα παράθυρα των βραδινών δελτίων ειδήσεων. Απέχεις από τη ζωή και αφήνεις να σου διηγούνται τι συνέβη, με τη δική τους συνταγή, όλοι οι στυλοβάτες της ενημέρωσης.
Ένα καλό παραμύθι πριν τον ύπνο είναι αυτό που θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια.
Απέχεις από τη ζωή, είπα;
Λάθος.
Τουλάχιστον ένας εργαζόμενος ανά οικογένεια. Στη δική σου έτυχε να δουλεύει ακόμα ο πατέρας σου.
Ο καιρός είναι εξαιρετικός ακόμα.
Ένα μπάνιο στη θάλασσα είναι αυτό που σου χρειάζεται. Άλλωστε δεν ξεχνάς τις ρίζες σου.
Αυτή την εποχή το κρασί βράζει ακόμα στα βαρέλια, θα είναι έτοιμο κατά το Νοέμβρη. Το χώμα σε λίγο θα μυρίσει από τις πρώτες βροχές και η μυρωδιά του βάλσαμο. Τα ξύλα στοιβαγμένα δίνουν μια αίσθηση αρμονίας: τα πάντα βρίσκονται στη θέση τους και εχθές ξύπνησες ρουφώντας ένα λεμόνι.
Σου αρέσει η μουσική. Ξαφνικά σου έρχεται μια μελωδία στο μυαλό. Εκείνη που ξεκινάει με αυτά τα περίεργα ηλεκτρονικά όργανα και πλαισιώνεται από μια χαοτική φωνή.
Τι ήταν αυτό που προσπαθούσες να πεις; Τι προσπαθούσες να πεις;
Το θέμα δεν είναι τι υπάρχει έξω από το παράθυρο. Το θέμα είναι γιατί κάθομαι ακόμα μέσα;
Οκτώβριος 2011
Γιώργος Μελεσανάκης
gnmeles@gmail.com
Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.